Westminsterskie wyznanie wiary jest wyznaniem wiary anglojęzycznych prezbiterian. Zostało ono przygotowane przez Zgromadzenie Westminsterskie, zwołane przez Długi Parlament w 1643 r. w Opactwie Westminsterskim. Westminsterskie wyznanie wiary zostało ukończone w 1646 r. i przedstawione Parlamentowi, który po pewnych zmianach zatwierdził ją w czerwcu 1648 r. Od tamtej pory różne kościoły na całym świecie przyjmowały to wyznanie wiary jako usystematyzowaną prezentacją prawdy zawartej w Piśmie Świętym.

Westminsterskie wyznanie wiary zawiera system doktryn, których naucza Biblia, czyli oznacza to, że wyznania tego nie należy traktować na równi z Biblią, czy uważać za niezależne lub dodatkowe w stosunku do Pisma Świętego źródło prawdy,  ale uważać je należy jako w pełni podporządkowane Biblii.

Konfesja Westminsterska (zwana także Westminsterskim Wyznaniem Wiary) z 1646 roku jest wyznaniem wiary naszego Kościoła

Przejdź do treści Konfesji Westminsterskiej

Duży Katechizm Westminsterski – został napisany w Anglii w latach czterdziestych XVII wieku i zatwierdzony w 1647 roku. Jest jednym z głównych dzieł angielskiej reformacji.
Katechizm ten został przeznaczony dla duchownych, którzy nauczali wiernych zasad wiary. Duży Katechizm Westminsterski składa się ze 196 pytań i odpowiedzi.

Przejdź do treści Dużego Katechizmu Westminsterskiego

Mały Katechizm Westminsterski – został napisany w Anglii w latach czterdziestych XVII wieku i zatwierdzony w 1647 roku. Jest jednym z głównych dzieł angielskiej reformacji.
Katechizm ten został przygotowany z myślą o nauczaniu dzieci oraz młodych wierzących w wierze reformowanej. Opiera się on "Dużym Katechizmie", który został przeznaczony dla duchownych, którzy nauczali swoich wiernych zasad wiary. Mały Katechizm Westminsterski składa się ze 107 pytań i odpowiedzi. Pierwsze 12 pytań dotyczy Boga jako Stwórcy. Pytania 13-20 dotyczą grzechu pierworodnego i upadłego stanu ludzkiej natury. Pytania 21-38 dotyczą Chrystusa Odkupiciela i korzyści płynących z odkupienia. Następny zestaw pytań, 39–84, omawia Dziesięć Przykazań. Pytania 85-97 uczą o sakramentach Chrztu i Wieczerzy Pańskiej. Ostatni zestaw pytań, 98-107, służy nauczaniu i objaśnieniu Modlitwy Pańskiej.
Najsłynniejsze z pytań to pierwsze: PYTANIE: Co jest nadrzędnym celem człowieka? ODPOWIEDŹ: Nadrzędnym celem człowieka jest chwalić Boga i radować się Nim na wieki.

Przejdź do treści Małego Katechizmu Westminsterskiego

"Katechizm heidelberski (1563), autorstwa Zachariasza Ursyna i Kacpra Olewiana, powstał na zamówienie elektora Palatynatu, Fryderyka III. Bardzo szybko zyskał ogromną popularność w lokalnych Kościołach reformowanych i został przetłumaczony na wiele języków. Na język polski przełożył go i wydał już w 1564 r. Andrzej Prażmowski. W 1880 r. Synod Kościoła Ewangelicko-Reformowanego wprowadził go jako obowiązkowy podręcznik religii, w nowym przekładzie ks. Augusta Karola Diehla. Wydanie współczesne, opracowane przez Barbarę Stahl na podstawie przekładu filologicznego Gabrieli Pianko, ukazało się w 1988 r." (Adam Aduszkiewicz - Doktor filozofii)

Przejdź do treści Katechizmu Heidelberskiego

Pytanie 1: Kto cię stworzył? Odpowiedź: Bóg. Pytanie 2: Co jeszcze stworzył Bóg? Odpowiedź: Bóg stworzył wszystko. Pytanie 3: Po co Bóg stworzył ciebie i wszystko poza tobą? Odpowiedź: Ku Swojej chwale. Tak zaczyna się Katechizm dla dzieci, praca, która ma służyć jako wprowadzenie do "Małego Katechizmu Westminsterskiego". Jego pełna nazwa to "Katechizm dla małych dzieci będący wstępem do Małego Katechizmu" ("Catechism for young children being an introduction to the shorter catechism) i jest ułożony w formie 145 krótkich pytań i odpowiedzi. Katechizm po raz pierwszy został wydany w 1840 r.,  a jego autorem jest Joseph Patterson Engles, m.in. Starszy Szkockiego Kościoła Prezbiteriańskiego w Filadelfii.

Pytania i odpowiedzi są bardzo proste, ale wielu dorosłych również odniesie korzyści z przyswojenia (przypomnienia) sobie tych prawd. Katechizm ma łącznie 145 pytań.

Przejdź do treści Katechizmu dla dzieci