Centralnym tematem chrześcijańskiej Ewangelii jest zbawienie. Głosi Ona, że tak jak Bóg wybawił Izrael od Egiptu, a psalmistę od śmierci (Ex 15:2; Ps 116:6), tak samo zbawi wszystkich wierzących w Chrystusa od grzechu i jego konsekwencji. Zbawienie od grzechu i śmierci jest całkowicie Bożym dziełem. "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar" (Ef 2:8), "U Pana jest wybawienie" (Jon 2:9).

Hebrajskie określenia wyrażające ideę zbawienia w Starym Testamencie ogólnie oznaczają uwolnienie od fizycznego niebezpieczeństwa lub moralnego cierpienia. (Ps 85:8, 9; Iz 62:11). Septuaginta (greckie tłumaczenie Starego Testamentu) we fragmentach dotyczących zbawienia posługuje się greckimi słowami, które oznaczają wybawienie od śmierci lub niebezpieczeństwa, jak również ocalenie lub uzdrowienie. Nowy Testament mówiąc o zbawieniu używa wszystkich tych pojęć dla wyjaśnienia Bożych dzieł na rzecz zagubionych.

Zbawienie przynosi ratunek wierzącym przed Bożym gniewem, królestwem grzechu i potęgą śmierci (Rz 1:18; 3:9; 5:21; 1 Tes 5:19). Bóg uwalnia grzeszników z ich naturalnego stanu, w którym rządzi świat, ciało i szatan (J 8:23, 24; Rz 8:7, 8; 1 J 5:19). Wyzwala ich od niepokoju i obaw, które niesie ze sobą grzeszne życie (Rz 8:15; 2 Tm 1:7; Hbr 2:14, 15) oraz od niszczących przyzwyczajeń, które ich zniewalają (Ef 4:17-24; 1 Tes 4:3-8; Tt 2:11- 3:6). Wybawienie przynosi nie tylko nadzieję na duchowe piękno i pokój, ale także na fizyczne uzdrowienie (Mt 9:21, 22; Mk 10:52; Jk 5:15). Mimo, że Chrześcijanie otrzymali już zbawienie, to całej jego pełni będą mogli doświadczyć dopiero, gdy Chrystus powróci na koniec czasów (Hbr 9:28; 1 P 1:3-5).

Zbawienie jest możliwe dzięki temu, co zdziałał Chrystus w Historii i dzięki Jego nieustannemu oddziaływaniu na wierzących poprzez Ducha Świętego. Podstawą naszego zbawienia jest śmierć Jezusa na krzyżu (patrz "Pokuta" Rz 3:25) oraz prawość, jaką osiągnął On dla nas drogą aktywnego posłuszeństwa. Jest ona realizowana w naszym życiu na tyle, na ile Chrystus żyje w nas (J 15:4; 17:26; Kol 1:27), a my w Chrystusie, zjednoczeni z Nim w Jego śmierci i zmartwychwstałym życiu (Rz 6:3-10; Kol 2:12, 20; 3:1). Ten podstawowy związek, podtrzymywany przez Ducha na drodze wiary i kształtowany w wyniku nowych narodzin zakłada nasze wieczne wywyższenie w Chrystusie (Ef 1:4-6). Jezus był wyznaczony do reprezentowania nas i do poniesienia kary za nasze grzechy (1P 1:18-20; Mt 1:21), podczas gdy my zostaliśmy wybrani do skutecznego powołania, do upodobnienia się do Jego Obrazu i wywyższenia mocą Jego ducha (Rz 8:11, 29, 30).