Mk 1,9-13:
„I stało się w owe dni, że przyszedł Jezus z Nazaretu Galilejskiego i został ochrzczony przez Jana w Jordanie. I zaraz, kiedy wychodził z wody, ujrzał rozstępujące się niebiosa i Ducha nań zstępującego jako gołębica. I rozległ się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem. I zaraz powiódł go Duch na pustynię. I był na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez szatana, i przebywał pośród zwierząt, a aniołowie służyli mu.”

Owocne życie*

Wstęp
Pytanie, które stawiam przed nami brzmi: Jak mogę prowadzić owocne życie i owocną służbę?
Droga do prowadzenia owocnego życia i owocnej służby, jest drogą, która prowadzi nad rzekę Jordan. Pan Jezus szedł tą drogą i przez ten przykład dał nam klucz do prowadzenia owocnego życia i owocnej służby. Dzisiejszy fragment Słowa Bożego opisuje nam tę drogę; nazwijmy ją „drogą jordańską”.

Aby zrozumieć tę „jordańską drogę” musimy rozważyć i zrozumieć trzy ważne zagadnienia:

I. Po pierwsze: Jakie znaczenie miał chrzest Jana, tj. chrzest udzielony przez Jana Chrzciciela?

II. Po drugie: Jakie znaczenie miał chrzest Chrystusa, tj. chrzest udzielony Panu Chrystusowi?

III. Po trzecie: Jak żyć i przetrwać na pustyni?

I. Chrzest Jana

• Cechą charakterystyczną służby Jana było chrzczenie tych ludzi, którzy przychodzili do niego wyrażając jednocześnie pokorę i upamiętanie. Dlatego też Jan został nazwany Chrzcicielem. Jan głosił chrzest upamiętania tzn. chrzest, który był poprzedzony upamiętaniem i wyznaniem grzechów (Mt 3:6). Kiedy faryzeusze i saduceusze przyszli do niego nie ochrzcił ich, bo nie przejawiali ani pokory ani upamiętania.
• Chrzest nie był czyś nowym dla Żydów. Praktykowali ten obrzęd wobec pogan, którzy nawracali się na Judaizm. Poganie byli traktowani jak nieczyści i Chrzest miał na celu oczyszczenie ich z nieczystości rytualnych. Następnie, po chrzcie, poganin zostawał obrzezany. Obrzezanie dla niego, jak i dla żydów, było znakiem przymierza z Bogiem. Żydzi, potomkowie Abrahama, nie musieli przyjmować chrztu, bo byli traktowani jak czyści. Natomiast każde dziecko płci męskiej było obrzezywane w ósmym dniu życia.
• Dla Żydów chrzest Jana był znakiem pokory i nawrócenia; nie znakiem zawarcia przymierza z Bogiem. Podczas rytuału obrzezania była rozlewana krew, symbolizująca pieczęć przymierza. I właśnie obrzezanie było znakiem zawarcia przymierza z Bogiem.

Po śmierci Chrystusa na krzyżu mamy inną sytuację. Jego krew została rozlana jako pieczęć przymierza zawartego pomiędzy człowiekiem i Bogiem. Już nie potrzeba rozlewać ponownie krwi, niczyjej. Dlatego też obrzęd obrzezania, jako znaku przymierza, został zastąpiony obrzędem chrześcijańskiego chrztu, który jest teraz znakiem zawarcia przymierza z Bogiem. Z tego powodu Apostoł Paweł, ponownie ochrzcił uczniów Jana Chrzciciela w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, ochrzcił ich na znak zawarcia przymierza z Bogiem (Dz 19:1-7).

II. Chrzest Jezusa

Dlaczego Pan Jezus Chrystus dał się ochrzcić chrztem Janowym skoro był bez grzechu i nie musiał upamiętać się? Jakie więc znaczenie miał Jego chrzest?

1. Ewangelista Mateusz daje nam pewne światło na ten temat. W Mt 3:13-15 czytamy: „Godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość.”
   Co to znaczy wypełnić wszelką sprawiedliwość? Chrzest Pana Jezusa wskazał, że Jezus był poświęcony Bogu, i że Bóg oficjalnie go przyjął. Widzimy to w momencie, gdy Duch Święty w postaci gołębicy spoczął na nim i głos Ojca z nieba mówi:
   „Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem”.
   Wszystkie Boże sprawiedliwe wymagania zostały wypełnione przez Chrystusa. Bóg był zadowolony ze Swojego Syna.
2. Chrzcząc Jezusa Chrystusa Jan ogłosił oficjalne, że Mesjasz (Chrystus) przyszedł (Jan 1: 31-34).
3. Przez akt chrztu Pan Jezus Chrystus pokazał, że utożsamia się całkowicie z grzesznikami. Stał się jednym z nich. Wziął na siebie ich grzechy (2 Kor 5:21).
4. Chrzest Jezusa był przykładem dla Jego naśladowców, którzy również muszą demonstrować pokorę i upamiętanie.
5. W wersecie 10. mamy też bardzo ważną wskazówkę teologiczną. W momencie chrztu Chrystusa Pana, został objawiony Trój-Jedyny Bóg: Ojciec, Syn i Duch Święty. Słyszymy głos Ojca z nieba, widzimy Ducha Św. w postaci gołębicy zstępującego na Chrystusa, widzimy także Chrystusa stojącego w wodzie. Pismo nie tylko mówi o doktrynie Trójcy Świętej, ale również demonstruje ją.

III. Kuszenie Jezusa na pustyni

1. Po chrzcie Duch Święty prowadzi Pana Jezusa na pustynię. Pan Jezus został namaszczony Duchem Świętym tzn. Duch Św. prowadził go i wzmacniał do służby - werset 12. Pan Jezus nie działał polegając na własnych siłach i zdolnościach. Skoro Syn Boży był prowadzony przez Ducha Świętego, tym bardziej my potrzebujemy namaszczenia Duchem Świętym. Apostołowie byli napełnieni Duchem Świętym i dlatego ich służba prowadzona była w mocy Ducha. Bez Jego mocy nie jesteśmy w stanie nic uczynić. Do duchowego dojrzewania, zmiany naszego charakteru, tak byśmy stali się podobni do Chrystusa, do służby w Kościele i budowania Królestwa Bożego także potrzebujemy mocy i mądrości Ducha Świętego.
2. Na pustyni Pan Jezus przebywał wśród dzikich zwierząt. Daniel w jamie lwów spędził całą noc i lwy go nie pożarły; tak samo Syn Boży przez 40 dni żył wśród dzikich zwierząt, które go nie atakowały. Aniołowie ochraniali Go i służyli Mu. Dzieci Boże, ty i ja, żyją na pustyni tego świata, także wśród dzikich zwierząt, wśród ludzi, którzy Boga nie znają. Niewierzący są pod wpływem sił ciemności i czyhają, by pożreć dzieci Boże. Aniołowie jednak nas chronią i służą nam tak, jak ochraniali Chrystusa i służyli Mu. Możemy czuć się bezpieczni.
3. Na pustyni Chrystus był kuszony przez szatana. Szatan jako osoba, duchowy byt ma dostęp zarówno do Jezusa, jak i do każdego dziecka Bożego. Szatan stara się nas odciągać od Boga po to, by kontrolować nasze życie. Szatan jest władcą tego świata.
   
   Musimy mieć świadomość, że istnieją dwa królestwa: królestwo szatana i Królestwo Boże. Każdy człowiek należy tylko do jednego z nich albo do królestwa szatana albo do królestwa Bożego. Niestety nie ma trzeciej możliwości, gdzieś pomiędzy tymi dwoma królestwami.
   
   Mam pytanie do każdego z nas: Do jakiego królestwa należysz? Jeśli należysz do królestwa szatana, szatan ciebie nie będzie atakować, możesz być spokojny, szatan nie atakuje swoich. Jeśli jednak należysz do królestwa Bożego, szatan będzie cię atakować w różny sposób tak, jak atakował Pana Jezusa.
4. Sfery ataków szatana. Szatan atakuje nas w trzech dziedzinach, mowa o tym w 1 Liście Jana 2:16. Są nimi: pożądliwość ciała i oczu oraz pycha życia. Także Pana Jezusa atakował w ten sposób; opisuje to Łukasz w swojej Ewangelii, Łk 4:1-1
   „A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni, i przez czterdzieści dni kuszony przez diabła. W dniach tych nic nie jadł, a gdy one przeminęły, poczuł głód. I rzekł do niego diabeł: Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz kamieniowi temu, aby się stał chlebem. A Jezus mu odpowiedział: Napisano: Nie samym chlebem człowiek żyć będzie. I wyprowadził go na górę, i pokazał mu wszystkie królestwa świata w mgnieniu oka. I rzekł do niego diabeł: Dam ci tę całą władzę i chwałę ich, ponieważ została mi przekazana, i daję ją, komu chcę. Jeśli więc Ty oddasz mi pokłon, cała ona twoja będzie. Potem zaprowadził go do Jerozolimy i postawił go na szczycie świątyni i rzekł do niego: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół; napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, aby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, abyś nie uraził o kamień nogi swojej. A Jezus, odpowiadając, rzekł mu: Powiedziano: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.”

Podsumowując, szatan kusił Jezusa w trzech sferach:

• po pierwsze, w sferze pożądliwości ciała - wersety 2-4,
• po drugie, pożądliwości oczu - wersety 5-8,
• po trzecie, w sferze określanej jako pycha życia - wersety 9-12.
  
  Jakim sposobem Chrystus odnosił zwycięstwo?
• Był pełen Ducha Świętego; był więc w ciągłej relacji z Bogiem.
• Słowo Boże było dla Niego najwyższym autorytetem.

Pytania do przemyślenia

Czy jesteś pełen Ducha Świętego? Czy Duch Święty prowadzi cię?

Aby być napełnionym Duchem Świętym musisz przyjść nad Jordan, na miejsce pokory, miejsce, gdzie możesz wyznać swoje grzechy, miejsce, gdzie możesz oddać siebie Bogu w modlitwie.

Oto przykład takiej modlitwy, modlitwy wyznania i oddania:
Drogi Panie Jezu,
Wiem, ze jestem grzesznikiem i potrzebuję Twojego przebaczenia.
Wierzę, że zmarłeś za moje grzechy; chcę odwrócić się od nich.
Teraz zapraszam Cię abyś wszedł do mojego serca i życia.
Chcę ufać Ci i podążać za Tobą, jako moim Panem i Zbawcą.
W imieniu Jezusa, amen.

*Autor Moner Shaded jest pastorem Kościoła Dobrego Pasterza.