Dzieje Apostolskie 2,1-13
[2,1] A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli jednomyślnie na tym samym miejscu. [2] Nagle powstał odgłos z nieba, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i wypełnił cały dom, w którym siedzieli. [3] Ukazały się im rozdzielone języki jakby z ognia, które spoczęły na każdym z nich. [4] I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. [5] A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężczyźni pobożni, ze wszystkich narodów pod niebem. [6] A kiedy powstał ten szum, zeszło się mnóstwo ludzi i zdumieli się, bo każdy z nich słyszał ich mówiących w jego własnym języku. [7] I pytali się nawzajem zdziwieni i pełni zdumienia: Czy ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? [8] Jak to jest, że każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? [9] Partowie, Medowie, Elamici i ci, którzy mieszkają w Mezopotamii, Judei, Kapadocji, w Poncie i Azji; [10] we Frygii, w Pamfilii, Egipcie i w częściach Libii, które leżą obok Cyreny, a także przybysze z Rzymu, zarówno Żydzi, jak i prozelici; [11] Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże. [12] I zdumiewali się wszyscy, i dziwili, mówiąc jeden do drugiego: Co to ma znaczyć? [13] Lecz inni naśmiewali się i mówili: Upili się młodym winem. 

Dzieje Apostolskie 1,4
[1,4] A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. 

Dzieje Apostolskie 1,8
[1,8] Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi. 

Księga Psalmów 127,1
[127,1] Pieśń stopni dla Salomona. Jeśli PAN nie zbuduje domu, na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą; jeśli PAN nie będzie strzegł miasta, na próżno czuwa strażnik. 

Księga Izajasza 2,3
[2,3] I pójdzie wiele ludów, i powie: Chodźcie, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba; on będzie nas uczył swoich dróg, a my będziemy kroczyli jego ścieżkami. Z Syjonu bowiem wyjdzie prawo, a słowo PANA z Jerozolimy. 

Księga Psalmów 133,1-3
[133,1] Pieśń stopni Dawida. Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia zgodnie mieszkają. [2] Jest to jak wyborny olejek na głowę, który spływa na brodę, na brodę Aarona; który spływa na brzeg jego szat; [3] jak rosa Hermonu, która opada na góry Syjon; tam bowiem PAN daje błogosławieństwo i życie na wieki. 

Ewangelia Jana 3,8
[3,8] Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha. 

Ewangelia Mateusza 18,20
[18,20] Gdzie bowiem dwaj albo trzej są zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich. 

Dzieje Apostolskie 4,18-20
[4,18] A przywoławszy ich, nakazali, aby w ogóle nie mówili ani nie nauczali w imię Jezusa. [19] Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli im: Rozsądźcie, czy to sprawiedliwe w oczach Boga bardziej was słuchać niż Boga. [20] My bowiem nie możemy nie mówić o tym, co widzieliśmy i słyszeliśmy. 

2 List do Koryntian 5,14
[5,14] Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. 

1 List do Koryntian 9,16
[9,16] Jeśli bowiem głoszę ewangelię, nie mam się czym chlubić, bo nałożono na mnie ten obowiązek, a biada mi, gdybym ewangelii nie głosił. 

1 List do Koryntian 14,22
[14,22] Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, proroctwo zaś nie dla niewierzących, lecz dla wierzących. 

Ewangelia Mateusza 12,24
[12,24] Ale faryzeusze, usłyszawszy to, powiedzieli: On nie wypędza demonów inaczej, jak tylko przez Belzebuba, władcę demonów. 

1 List do Koryntian 14,21-22
[14,21] W Prawie jest napisane: Przez ludzi obcych języków i przez usta obcych będę mówić do tego ludu, ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan. [22] Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, proroctwo zaś nie dla niewierzących, lecz dla wierzących. 

Księga Rodzaju 11,4-9
[11,4] Potem powiedzieli: Chodźcie, zbudujmy sobie miasto i wieżę, której szczyt sięgałby do nieba, i uczyńmy sobie imię, abyśmy się nie rozproszyli po powierzchni całej ziemi. [5] A PAN zstąpił, aby zobaczyć miasto i wieżę, które synowie ludzcy budowali. [6] I PAN powiedział: Oto lud jest jeden i wszyscy mają jeden język, a jest to dopiero początek ich dzieła. Teraz nic nie powstrzyma ich od wykonania tego, co zamierzają uczynić. [7] Zstąpmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie zrozumiał języka drugiego. [8] I tak PAN rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi; i przestali budować miasto. [9] Dlatego nazwano je Babel, bo tam PAN pomieszał język całej ziemi. I stamtąd PAN rozproszył ich po całej powierzchni ziemi. 

List Jakuba 3,9
[3,9] Nim błogosławimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi stworzonych na podobieństwo Boga.