Ewangelia Łukasza 24,13-35
[24,13] A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. [14] I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało. [15] A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. [16] Lecz ich oczy były zakryte, żeby go nie poznali. [17] I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni? [18] A jeden z nich, któremu było na imię Kleofas, odpowiedział mu: Czy jesteś tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co się tam w tych dniach stało? [19] I zapytał ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i całym ludem; [20] jak naczelni kapłani i nasi przywódcy wydali go na śmierć i ukrzyżowali. [21] A my spodziewaliśmy się, że on odkupi Izraela. Lecz po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak to się stało. [22] Nadto niektóre z naszych kobiet zdumiały nas: były wcześnie rano przy grobie; [23] a nie znalazłszy jego ciała, przyszły, mówiąc, że miały widzenie aniołów, którzy powiedzieli, iż on żyje. [24] Wówczas niektórzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak mówiły kobiety, ale jego nie widzieli. [25] Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! [26] Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć i wejść do swojej chwały? [27] I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach. [28] I zbliżyli się do wsi, do której szli, a on zachowywał się tak, jakby miał iść dalej. [29] Lecz oni go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo zbliża się wieczór i dzień się już kończy. Wszedł więc, aby z nimi zostać. [30] A gdy siedział z nimi za stołem, wziął chleb, pobłogosławił i łamiąc, podawał im. [31] Wtedy otworzyły się im oczy i poznali go, lecz on zniknął im z oczu. [32] I mówili między sobą: Czy nasze serce nie pałało w nas, gdy rozmawiał z nami w drodze i otwierał nam Pisma? [33] A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli. [34] Ci mówili: Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. [35] Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba. 

Księga Psalmów 2,2-4
[2,2] Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc: [3] Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta. [4] Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził. 

List do Rzymian 8,28
[8,28] A wiemy, że wszystko współdziała dla dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według postanowienia Boga. 

Ewangelia Mateusza 10,29-30
[10,29] Czy nie sprzedają dwóch wróbli za pieniążek? A jednak żaden z nich nie spadnie na ziemię bez woli waszego Ojca. [30] Nawet wszystkie włosy na waszej głowie są policzone. 

Ewangelia Mateusza 18,20
[18,20] Gdzie bowiem dwaj albo trzej są zgromadzeni w moje imię, tam jestem pośród nich. 

List do Rzymian 12,15
[12,15] Radujcie się z tymi, którzy się radują, a płaczcie z tymi, którzy płaczą. 

Księga Izajasza 53,5-6
[53,5] Lecz on był zraniony za nasze występki, starty za nasze nieprawości. Kara dla naszego pokoju była na nim, a jego ranami zostaliśmy uzdrowieni. [6] Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas zboczył na swą drogę, a PAN włożył na niego nieprawość nas wszystkich. 

Apokalipsa Jana 3,20
[3,20] Oto stoję u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę do niego i spożyję z nim wieczerzę, a on ze mną.