Bezcenny

Ewangelia Jana 12,1-11
[12,1] Na sześć dni przed Paschą Jezus przyszedł do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł, a którego wskrzesił z martwych. [2] Tam przygotowali mu wieczerzę, a Marta usługiwała. Łazarz zaś był jednym z tych, którzy razem z nim siedzieli przy stole. [3] Wówczas Maria, wziąwszy funt bardzo drogiej maści nardowej, namaściła nogi Jezusa i wytarła je swoimi włosami, a dom napełnił się wonią tej maści. [4] Wtedy jeden z jego uczniów, Judasz Iskariota, syn Szymona, ten, który miał go zdradzić, powiedział: [5] Dlaczego tej maści nie sprzedano za trzysta groszy i nie rozdano ich ubogim? [6] A to mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale ponieważ był złodziejem i miał sakiewkę, a nosił to, co do niej włożono. [7] Wtedy Jezus powiedział: Zostaw ją; zachowała to na dzień mego pogrzebu. [8] Ubogich bowiem zawsze macie u siebie, ale mnie nie zawsze będziecie mieć. [9] Wtedy wielu Żydów dowiedziało się, że tam jest; i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale także, by zobaczyć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. [10] I naradzali się naczelni kapłani nad tym, żeby zabić również Łazarza; [11] gdyż z jego powodu wielu spośród Żydów odstąpiło i uwierzyło w Jezusa. 

Wybrane dodatkowe fragmenty Biblii z kazania

Ewangelia Jana 11,25-26
[11,25] I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył. [26] A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to? 
Ewangelia Jana 1,1-5
[1,1] Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. [2] Ono było na początku u Boga. [3] Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało. [4] W nim było życie, a życie było światłością ludzi. [5] A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła. 
Ewangelia Jana 12,12-18
[12,12] Nazajutrz mnóstwo ludzi, którzy przyszli na święto, usłyszawszy, że Jezus idzie do Jerozolimy; [13] nabrało gałązek palmowych, wyszło mu naprzeciw i wołało: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana, król Izraela! [14] A Jezus, znalazłszy oślątko, wsiadł na nie, jak jest napisane: [15] Nie bój się, córko Syjonu. Oto twój król przychodzi, siedząc na oślątku. [16] Z początku jego uczniowie tego nie zrozumieli, ale gdy Jezus został uwielbiony, wtedy przypomnieli sobie, że to było o nim napisane i że mu tak uczynili. [17] Dawali więc świadectwo ludzie, którzy z nim byli, gdy Łazarza wywołał z grobowca i wskrzesił go z martwych. [18] Dlatego też ludzie wyszli mu naprzeciw, bo usłyszeli, że on uczynił ten cud. 
2 List do Koryntian 2,14-16
[2,14] Lecz dzięki Bogu, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i roznosi przez nas woń swojego poznania w każdym miejscu. [15] Jesteśmy bowiem dla Boga przyjemną wonią Chrystusa wśród tych, którzy są zbawieni, i wśród tych, którzy giną. [16] Dla jednych wonią śmierci ku śmierci, a dla drugich wonią życia ku życiu. Lecz do tego któż jest zdatny? 
Tekst(y) za: "Uwspółcześniona Biblia Gdańska." Fundacja Wrota Nadziei 2017 r.