Księga Wyjścia 1,1-22
[1,1] Oto imiona synów Izraela, którzy przybyli z Jakubem do Egiptu; każdy przybył ze swoją rodziną: [2] Ruben, Symeon, Lewi i Juda; [3] Issachar, Zebulon i Beniamin; [4] Dan, Neftali, Gad i Aszer. [5] A wszystkich dusz, które wyszły z bioder Jakuba, było siedemdziesiąt. Józef zaś już był w Egipcie. [6] Potem umarli Józef, wszyscy jego bracia i całe to pokolenie. [7] A synowie Izraela byli płodni, rozrodzili się, rozmnożyli i bardzo umacniali, a ziemia była ich pełna. [8] Wówczas nastał nad Egiptem nowy król, który nie znał Józefa. [9] I powiedział do swego ludu: Oto lud synów Izraela stał się liczniejszy i potężniejszy od nas. [10] Postąpmy więc z nimi mądrze, by się nie rozmnożyli, bo gdyby przyszła wojna, mogliby przyłączyć się do naszych wrogów i walczyć przeciwko nam, i opuścić ziemię. [11] Ustanowiono więc nad nimi nadzorców, aby ich gnębili ciężarami. I lud Izraela zbudował dla faraona miasta na składy: Pitom i Ramzes. [12] Ale im bardziej ich gnębili, tym bardziej się rozmnażali i rośli, tak że zatrwożyli się z powodu synów Izraela. [13] I Egipcjanie zmuszali synów Izraela do ciężkiej pracy. [14] I uprzykrzali im życie uciążliwą pracą przy glinie i przy cegłach, i przy każdej robocie na polu. Do wszelkiej pracy zmuszali ich bez litości. [15] I król Egiptu rozkazał hebrajskim położnym, z których jedna miała na imię Szifra, a druga Pua; [16] powiedział: Gdy będziecie przy porodach hebrajskich kobiet i zobaczycie, że urodził się syn, zabijcie go, a jeśli córka, niech zostanie przy życiu. [17] Lecz położne bały się Boga i nie robiły tak, jak im rozkazał król Egiptu, ale pozostawiały chłopców przy życiu. [18] Wtedy król Egiptu wezwał położne i powiedział do nich: Dlaczego tak postąpiłyście, że pozostawiłyście chłopców przy życiu? [19] Położne odpowiedziały faraonowi: Hebrajskie kobiety nie są takie jak egipskie kobiety. Są bowiem żywotne, rodzą wcześniej, zanim przyjdzie do nich położna. [20] I Bóg dobrze czynił tym położnym, a lud się mnożył i bardzo się wzmocnił. [21] A ponieważ położne bały się Boga, zbudował im domy. [22] Wtedy faraon rozkazał całemu swemu ludowi: Każdego syna, który się urodzi, wrzućcie do rzeki, a każdą córkę pozostawcie przy życiu.