Księga Rodzaju 39,6-23
[39,6] Dlatego oddał wszystko, co miał, w ręce Józefa i o niczym u siebie nie wiedział, tylko o chlebie, który spożywał. A Józef był przystojny i miły dla oka. [7] Po tych wydarzeniach żona jego pana zwróciła swe oczy na Józefa i powiedziała: Połóż się ze mną. [8] Ale odmówił i powiedział do żony swego pana: Mój pan nie wie tak dobrze jak ja, co jest w jego domu, bo wszystko, co miał, oddał w moje ręce. [9] I nie ma w tym domu nikogo większego ode mnie, i nie zabronił mi niczego oprócz ciebie, bo ty jesteś jego żoną. Jak więc mógłbym popełnić tak wielkie zło i zgrzeszyć przeciwko Bogu? [10] I chociaż namawiała Józefa dzień w dzień, on nie zgadzał się z nią położyć ani z nią być. [11] Pewnego dnia, gdy wszedł do domu, aby wykonać swoje obowiązki, a nie było tam nikogo z domowników; [12] uchwyciła go za szatę i powiedziała: Połóż się ze mną. Ale on zostawił swoją szatę w jej ręku, uciekł i wyszedł na zewnątrz. [13] A gdy ona zobaczyła, że zostawił szatę w jej ręku i uciekł na zewnątrz; [14] zawołała swoich domowników i powiedziała do nich: Patrzcie, pan sprowadził do nas Hebrajczyka, aby nas zelżył. Przyszedł bowiem do mnie, aby się ze mną położyć, ale krzyknęłam donośnym głosem. [15] A gdy usłyszał, że podnoszę swój głos i wołam, zostawił szatę u mnie, uciekł i wyszedł na zewnątrz. [16] I zatrzymała u siebie jego szatę, aż przyszedł do domu jego pan; [17] i powiedziała do niego te słowa: Przyszedł do mnie sługa, ten Hebrajczyk, którego przyprowadziłeś do nas, aby mnie zelżyć. [18] A gdy podniosłam swój głos i zawołałam, zostawił szatę u mnie i uciekł na zewnątrz. [19] Gdy jego pan usłyszał słowa swojej żony, które do niego powiedziała: Tak mi uczynił twój sługa, rozgniewał się bardzo. [20] Potem pan Józefa wziął go i oddał do więzienia, tam gdzie sadzano więźniów królewskich. I przebywał tam w więzieniu. [21] A PAN był z Józefem, okazał mu miłosierdzie i dał mu łaskę w oczach przełożonego więzienia. [22] Przełożony więzienia oddał więc pod władzę Józefa wszystkich więźniów, którzy byli w więzieniu; a wszystkim, co tam się działo, on zarządzał. [23] A przełożony więzienia nie doglądał tego, co mu powierzył, bo PAN był z nim, i co on czynił, to PAN szczęścił. 

Księga Rodzaju 3,6
[3,6] A gdy kobieta spostrzegła, że owoc drzewa był dobry do jedzenia i miły dla oka, a drzewo godne pożądania dla zdobycia wiedzy, wzięła z niego owoc i zjadła; dała też swemu mężowi, który był z nią; i on zjadł. 

Księga Hioba 31,1
[31,1] Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie? 

Ewangelia Mateusza 5,29
[5,29] Jeśli więc twoje prawe oko jest ci powodem upadku, wyłup je i odrzuć od siebie. Pożyteczniej bowiem jest dla ciebie, aby zginął jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało było wrzucone do ognia piekielnego. 

Ewangelia Łukasza 8,27
[8,27] A gdy wyszedł na ląd, zabiegł mu drogę pewien człowiek z miasta, który od dłuższego czasu miał demony. Nie nosił ubrania i nie mieszkał w domu, lecz w grobowcach. 

Ewangelia Łukasza 8,29
[8,29] Rozkazał bowiem duchowi nieczystemu, aby wyszedł z tego człowieka. Bo od dłuższego czasu porywał go, a chociaż wiązano go łańcuchami i trzymano w pętach, on rwał więzy, a demon pędził go na pustynię. 

Księga Liczb 25,1-3
[25,1] Potem Izrael zamieszkał w Szittim i lud zaczął uprawiać nierząd z córkami Moabu. [2] One zapraszały lud do ofiar swoich bogów. A lud jadł i oddawał pokłon ich bogom. [3] I Izrael przyłączył się do Baal-Peora, i PAN bardzo rozgniewał się na Izraela. 

Księga Liczb 25,9
[25,9] A tych, którzy umarli od tej plagi, było dwadzieścia cztery tysiące. 

2 List do Tymoteusza 2,22
[2,22] Uciekaj też od młodzieńczych pożądliwości, a zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój wraz z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca. 

List do Rzymian 12,19
[12,19] Najmilsi, nie mścijcie się sami, ale pozostawcie miejsce gniewowi. Jest bowiem napisane: Zemsta do mnie należy, ja odpłacę – mówi Pan. 

Księga Izajasza 49,15-16
[49,15] Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad płodem swego łona? A choćby też i one zapomniały, ja jednak o tobie nie zapomnę. [16] Oto na swoich dłoniach wyryłem cię; twoje mury są zawsze przede mną.