Ewangelia Łukasza 1,18-25
[1,18] I powiedział Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem stary i moja żona jest w podeszłym wieku. [19] A anioł mu odpowiedział: Ja jestem Gabriel, który stoi przed Bogiem. Zostałem posłany, aby mówić do ciebie i przynieść ci tę radosną nowinę. [20] I będziesz niemy, i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie, dlatego że nie uwierzyłeś moim słowom, które się wypełnią w swoim czasie. [21] A ludzie czekali na Zachariasza i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni. [22] Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić. I zrozumieli, że miał widzenie w świątyni, bo dawał im znaki, i pozostał niemy. [23] A gdy skończyły się dni jego posługi, wrócił do swego domu. [24] Po tych dniach Elżbieta, jego żona, poczęła i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc: [25] Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wejrzał na mnie, aby zdjąć moją hańbę w oczach ludzi. 

Ewangelia Łukasza 1,5-17
[1,5] Za dni Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, której na imię było Elżbieta. [6] Oboje byli sprawiedliwi w oczach Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i nakazów Pana. [7] Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna, i oboje byli w podeszłym wieku. [8] A gdy pełnił służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności swojej zmiany; [9] zgodnie ze zwyczajem urzędu kapłańskiego padł na niego los, aby wejść do świątyni Pana i palić kadzidło. [10] A cała rzesza ludzi modliła się na zewnątrz w czasie kadzenia. [11] Wtedy ukazał mu się anioł Pana stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. [12] I przeraził się Zachariasz na jego widok, i ogarnął go strach. [13] Lecz anioł powiedział do niego: Nie bój się, Zachariaszu, bo twoja modlitwa została wysłuchana. Elżbieta, twoja żona, urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. [14] Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu będzie się radować z jego narodzin. [15] Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki. [16] I wielu z synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga. [17] On bowiem pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a opornych ku roztropności sprawiedliwych, aby przygotować Panu lud gotowy. 

Dzieje Apostolskie 12,5
[12,5] Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a kościół nieustannie modlił się za niego do Boga. 

Dzieje Apostolskie 12,13-16
[12,13] I zapukał Piotr do drzwi w bramie, i wyszła dziewczyna imieniem Rode, aby nasłuchiwać: [14] Gdy poznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, lecz pobiegła i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą. [15] A oni powiedzieli do niej: Oszalałaś! Jednak ona twierdziła, że tak jest istotnie. Odpowiedzieli: To jego anioł. [16] Piotr zaś nie przestał pukać. A gdy otworzyli, zobaczyli go i zdumieli się. 

Ewangelia Łukasza 16,31
[16,31] I powiedział do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś zmartwychwstał, nie uwierzą. 

2 List Piotra 1,19
[1,19] Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; 

Ewangelia Łukasza 1,57-64
[1,57] Dla Elżbiety zaś nadszedł czas porodu i urodziła syna. [58] A gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. [59] A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli nadać mu imię jego ojca, Zachariasza. [60] Ale jego matka powiedziała: Nie tak, lecz będzie się nazywał Jan. [61] I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kogo by nazwano tym imieniem. [62] Pytali więc znakami jego ojca, jak chce go nazwać. [63] A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy. [64] Natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, wielbiąc Boga. 

Księga Kapłańska 10,1-2
[10,1] A Nadab i Abihu, synowie Aarona, wzięli każdy swoją kadzielnicę, włożyli do nich ogień, nałożyli na nie kadzidła i ofiarowali przed PANEM obcy ogień, którego im nie nakazał. [2] Wtedy wyszedł ogień sprzed PANA i pochłonął ich, i pomarli przed PANEM. 

Księga Liczb 6,22-26
[6,22] Potem PAN powiedział do Mojżesza: [23] Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak będziecie błogosławić synów Izraela, mówiąc do nich: [24] Niech ci błogosławi PAN i niech cię strzeże; [25] niech PAN rozjaśni nad tobą swoje oblicze i niech ci będzie łaskawy; [26] niech PAN zwróci ku tobie swoje oblicze i niech da ci pokój.