2 List do Tesaloniczan 1,1-12
[1,1] Paweł, Sylwan i Tymoteusz do kościoła Tesaloniczan, który jest w Bogu, naszym Ojcu, i Panu Jezusie Chrystusie. [2] Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa. [3] Bracia, powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, co jest rzeczą słuszną, bo bardzo wzrasta wasza wiara i u każdego z was pomnaża się wzajemna miłość; [4] tak że i my sami chlubimy się wami w kościołach Bożych z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. [5] Są one dowodem sprawiedliwego sądu Boga, abyście byli uznani za godnych królestwa Bożego, za które też cierpicie. [6] Ponieważ jest rzeczą sprawiedliwą u Boga, żeby odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają; [7] a wam, uciśnionym, dać odpoczynek wraz z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej mocy; [8] w ogniu płomienistym wywierając zemstę na tych, którzy Boga nie znają i nie są posłuszni ewangelii naszego Pana Jezusa Chrystusa. [9] Poniosą oni karę, wieczne zatracenie od oblicza Pana i od chwały jego mocy; [10] gdy przyjdzie, aby był uwielbiony w swoich świętych i podziwiany w tym dniu przez wszystkich wierzących, ponieważ wśród was uwierzono naszemu świadectwu. [11] Dlatego też nieustannie modlimy się za was, aby nasz Bóg uznał was za godnych tego powołania i wypełnił wszelkie upodobanie swojej dobroci i dzieła wiary w mocy; [12] aby imię naszego Pana Jezusa Chrystusa zostało uwielbione w was, a wy w nim, według łaski naszego Boga i Pana Jezusa Chrystusa. 

Dzieje Apostolskie 17,5-7
[17,5] Ale ci Żydzi, którzy nie uwierzyli, zdjęci zazdrością, dobrali sobie niektórych niegodziwych próżniaków, a kiedy zebrali dużą grupę, podburzyli miasto. Naszli dom Jazona i szukali ich, aby wyprowadzić ich przed lud. [6] Gdy jednak ich nie znaleźli, zaciągnęli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta, krzycząc: Oto ci, którzy cały świat wzburzyli, przyszli też tutaj; [7] a Jazon ich przyjął. Oni wszyscy postępują wbrew dekretom cesarza, mówiąc, że jest inny król, Jezus. 

1 List do Tesaloniczan 1,6
[1,6] A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego; 

1 List do Tesaloniczan 2,14
[2,14] Wy bowiem, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo wy to samo wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów; 

1 List do Tesaloniczan 3,2-3
[3,2] a Tymoteusza, naszego brata, sługę Boga i współpracownika w ewangelii Chrystusa posłaliśmy, aby was utwierdził i dodał wam otuchy w wierze; [3] aby nikt się nie zachwiał wśród tych utrapień. Sami przecież wiecie, że do tego zostaliśmy wyznaczeni. 

1 List do Tesaloniczan 3,8
[3,8] Teraz bowiem żyjemy, jeśli wy trwacie w Panu. 

1 List do Tesaloniczan 1,2-3
[1,2] Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, czyniąc wzmiankę o was w naszych modlitwach; [3] nieustannie wspominając wasze dzieło wiary i trud miłości, i wytrwałość w nadziei w naszym Panu Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i naszym Ojcem; 

List do Hebrajczyków 12,6-8
[12,6] Kogo bowiem Pan miłuje, tego karze, a chłoszcze każdego, którego za syna przyjmuje. [7] Jeśli znosicie karanie, Bóg obchodzi się z wami jak z synami. Jaki to bowiem syn, którego ojciec nie karze? [8] A jeśli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, wtedy jesteście bękartami, a nie synami. 

Księga Rodzaju 29,29
[29,29] Laban dał też swoją służącą Bilhę swej córce Racheli za służącą. 

Księga Psalmów 73,14-28
[73,14] Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany. [15] Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów. [16] Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne; [17] aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec. [18] Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie. [19] Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem. [20] Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem. [21] Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie; [22] byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę. [23] A jednak zawsze jestem z tobą, bo mnie trzymałeś za prawą rękę. [24] Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały. [25] Kogo innego mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym nie mam upodobania. [26] Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki. [27] Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, odstępując od ciebie. [28] Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.