2 List Piotra 1,12-21
[1,12] Dlatego nie zaniedbam zawsze wam o tych sprawach przypominać, chociaż je znacie i utwierdzeni jesteście w obecnej prawdzie. [13] Uważam bowiem za słuszne, dopóki jestem w tym namiocie, pobudzać was przez przypominanie; [14] wiedząc, że bliskie jest zwinięcie mojego namiotu, jak mi to też objawił nasz Pan Jezus Chrystus. [15] Dołożę jednak starań, abyście po moim odejściu zawsze mieli to w pamięci. [16] Gdyż daliśmy wam poznać moc i przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa, nie podążając za zręcznie wymyślonymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie jego wielkości. [17] Otrzymał on bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy doszedł go taki głos od wspaniałej chwały: To jest mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie. [18] I słyszeliśmy ten głos dochodzący z nieba, gdy byliśmy z nim na świętej górze. [19] Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach; [20] to przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi. [21] Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.