Ewangelia Jana 20,1-18
[20,1] A pierwszego dnia po szabacie, rano, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena przyszła do grobu i zobaczyła kamień odwalony od grobowca. [2] Wtedy pobiegła i przyszła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i powiedziała do nich: Zabrali Pana z grobu i nie wiemy, gdzie go położyli. [3] Wyszedł więc Piotr i ten drugi uczeń i poszli do grobu. [4] I biegli obaj razem, ale ten drugi uczeń wyprzedził Piotra i pierwszy przybył do grobu. [5] Kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednak tam nie wszedł. [6] Przyszedł też Szymon Piotr, idąc za nim. Wszedł do grobowca i zobaczył leżące płótna; [7] i chustę, która była na jego głowie, położoną nie z płótnami, ale zwiniętą osobno na jednym miejscu. [8] Potem wszedł także ten drugi uczeń, który pierwszy przybył do grobu, zobaczył i uwierzył. [9] Jeszcze bowiem nie rozumieli Pisma, że miał zmartwychwstać. [10] Wtedy uczniowie powrócili do domu. [11] Ale Maria stała na zewnątrz przed grobem, płacząc. A gdy płakała, nachyliła się do grobowca; [12] i ujrzała dwóch aniołów w bieli, którzy siedzieli tam, gdzie było złożone ciało Jezusa, jeden u głowy, a drugi u nóg. [13] I zapytali ją: Kobieto, czemu płaczesz? Odpowiedziała im: Bo zabrali mego Pana i nie wiem, gdzie go położyli. [14] A to powiedziawszy, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, lecz nie wiedziała, że to Jezus. [15] Jezus ją zapytał: Kobieto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? A ona, sądząc, że to ogrodnik, odpowiedziała mu: Panie, jeśli ty go wziąłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja go zabiorę. [16] Jezus powiedział do niej: Mario! A ona, obróciwszy się, powiedziała do niego: Rabbuni! – co się tłumaczy: Nauczycielu. [17] Jezus do niej powiedział: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do mego Ojca. Ale idź do moich braci i powiedz im: Wstępuję do mego Ojca i waszego Ojca, i do mego Boga, i waszego Boga. [18] Przyszła więc Maria Magdalena, oznajmiając uczniom, że widziała Pana i że jej to powiedział.