List do Hebrajczyków 10,1-18
[10,1] Prawo bowiem, zawierając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, nie może nigdy przez te same ofiary, które co roku są nieustannie składane, uczynić doskonałymi tych, którzy przychodzą. [2] W przeciwnym razie przestano by je składać, dlatego że składający je, raz oczyszczeni, nie mieliby już żadnych grzechów na sumieniu. [3] A jednak przez te ofiary każdego roku odbywa się przypominanie grzechów. [4] Niemożliwe jest bowiem, aby krew wołów i kozłów gładziła grzechy. [5] Dlatego przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi ciało. [6] Całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się tobie. [7] Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę – na początku księgi jest napisane o mnie – abym spełniał twoją wolę, o Boże. [8] Powiedziawszy wyżej: Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się tobie, choć składa się je zgodnie z prawem; [9] następnie powiedział: Oto przychodzę, abym spełniał twoją wolę, o Boże. Znosi pierwsze, aby ustanowić drugie. [10] Za sprawą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. [11] A każdy kapłan staje codziennie do wykonywania służby Bożej, wiele razy składając te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów. [12] Lecz ten, gdy złożył jedną ofiarę za grzechy na zawsze, zasiadł po prawicy Boga; [13] oczekując odtąd, aż jego nieprzyjaciele będą położeni jako podnóżek pod jego stopy. [14] Jedną bowiem ofiarą uczynił doskonałymi na zawsze tych, którzy są uświęceni. [15] A poświadcza nam to także Duch Święty. Bo powiedziawszy najpierw: [16] Takie jest przymierze, które zawrę z nimi po tych dniach, mówi Pan: Włożę moje prawa w ich serca i wypiszę je na ich umysłach; [17] potem dodaje: A ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę. [18] Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie potrzeba już ofiary za grzech.