Ewangelia Mateusza 23,37-24,22
[23,37] Jeruzalem, Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod skrzydła, a nie chcieliście! [38] Oto wasz dom zostanie wam pusty. [39] Mówię wam bowiem: Odtąd nie ujrzycie mnie, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana. [24,1] A Jezus wyszedł ze świątyni i oddalił się. I podeszli do niego jego uczniowie, aby pokazać mu zabudowania świątynne. [2] Lecz Jezus powiedział do nich: Czyż nie widzicie tego wszystkiego? Zaprawdę powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został zwalony. [3] A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata? [4] I odpowiedział im Jezus: Uważajcie, aby was ktoś nie zwiódł. [5] Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem, mówiąc: Ja jestem Chrystusem. I wielu zwiodą. [6] Usłyszycie też o wojnach i pogłoski o wojnach. Uważajcie, abyście się nie trwożyli. Wszystko to bowiem musi się stać, ale to jeszcze nie koniec. [7] Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu i będzie głód, zaraza i trzęsienia ziemi miejscami. [8] Lecz to wszystko jest początkiem boleści. [9] Wtedy wydadzą was na udrękę, będą was zabijać i będziecie znienawidzeni przez wszystkie narody z powodu mego imienia. [10] A wówczas wielu się zgorszy, będą się wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. [11] Powstanie też wielu fałszywych proroków i wielu zwiodą. [12] A ponieważ wzmoże się nieprawość, miłość wielu oziębnie. [13] Lecz kto wytrwa aż do końca, ten będzie zbawiony. [14] A ta ewangelia królestwa będzie głoszona po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec. [15] Gdy więc zobaczycie obrzydliwość spustoszenia, o której mówił prorok Daniel, stojącą w miejscu świętym (kto czyta, niech rozumie); [16] wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry. [17] Kto będzie na dachu, niech nie schodzi, aby coś zabrać ze swego domu. [18] Kto zaś będzie w polu, niech nie wraca, aby wziąć swe szaty. [19] A biada brzemiennym i karmiącym w tych dniach! [20] Módlcie się więc, aby wasza ucieczka nie wypadła w zimie albo w szabat. [21] Wtedy bowiem będzie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd ani nigdy nie będzie. [22] A gdyby te dni nie były skrócone, żadne ciało nie byłoby zbawione. Ale ze względu na wybranych dni te będą skrócone.