Synopsa Ewangelii [1-24 grudnia]
|
24 grudnia
wersetów do przeczytania: 177 |
F. 40 dni od zmartwychwstania do wniebowstąpienia |
I. Niedziela♱ - Zmartwychwstanie Jezusa |
14. Jezus ukazuje się (innym) kobietom |
| Mateusz 28,9-10 |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [9] Kiedy szły przekazać to jego uczniom, nagle Jezus wyszedł im na spotkanie i powiedział: Witajcie! A one podeszły, objęły go za nogi i oddały mu pokłon. [10] Wtedy Jezus powiedział do nich: Nie bójcie się! Idźcie, powiedzcie moim braciom, aby poszli do Galilei. Tam mnie ujrzą. | | | |
15. Raport straży |
| Mateusz 28,11-15 |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [11] A gdy one poszły, niektórzy ze straży przyszli do miasta i oznajmili naczelnym kapłanom wszystko, co się stało. [12] Ci zaś zebrali się ze starszymi i naradziwszy się, dali żołnierzom sporo pieniędzy; [13] I powiedzieli: Mówcie, że jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli go, gdy spaliście. [14] A gdyby to doszło do namiestnika, my go przekonamy, a wam zapewnimy bezpieczeństwo. [15] Wzięli więc pieniądze i zrobili, jak ich pouczono. I rozniosła się ta wieść wśród Żydów, i trwa aż do dziś. | | | |
16. Kobiety oznajmiają nowinę uczniom |
| Mateusz |
Marek 16,10-11 |
Łukasz 24,9-11 |
Jan 20,18 |
| | [10] Ona zaś poszła i opowiedziała to tym, którzy z nim przebywali, pogrążonym w smutku i płaczącym. [11] A gdy oni usłyszeli, że żyje i że go widziała, nie wierzyli. | [9] A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym. [10] A były to: Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom. [11] Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie i nie uwierzyli im. | [18] Przyszła więc Maria Magdalena, oznajmiając uczniom, że widziała Pana i że jej to powiedział. |
17. Jezus ukazuje się Piotrowi |
| 1 Koryntian 15,5a |
Marek |
Łukasz (24,34) |
Jan |
| [15:5a] I że ukazał się Kefasowi... | | [34] Ci mówili: Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. | |
18. Jezus ukazuje się Kleofasowi i drugiemu uczniowi |
| Mateusz |
Marek 16,12 |
Łukasz 24,13-27 |
Jan |
| | [12] Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich, gdy szli na wieś. | [13] A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. [14] I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało. [15] A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. [16] Lecz ich oczy były zakryte, żeby go nie poznali. [17] I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni? [18] A jeden z nich, któremu było na imię Kleofas, odpowiedział mu: Czy jesteś tylko przychodniem w Jerozolimie i nie wiesz, co się tam w tych dniach stało? [19] I zapytał ich: O czym? A oni mu odpowiedzieli: O Jezusie z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i całym ludem; [20] Jak naczelni kapłani i nasi przywódcy wydali go na śmierć i ukrzyżowali. [21] A my spodziewaliśmy się, że on odkupi Izraela. Lecz po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak to się stało. [22] Nadto niektóre z naszych kobiet zdumiały nas: były wcześnie rano przy grobie; [23] A nie znalazłszy jego ciała, przyszły, mówiąc, że miały widzenie aniołów, którzy powiedzieli, iż on żyje. [24] Wówczas niektórzy z naszych poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak mówiły kobiety, ale jego nie widzieli. [25] Wtedy on powiedział do nich: O głupi i serca nieskorego do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! [26] Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć i wejść do swojej chwały? [27] I zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków, wykładał im, co było o nim napisane we wszystkich Pismach. | |
19. Jezus ujawnia się im |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 24,28-32 |
Jan |
| | | [28] I zbliżyli się do wsi, do której szli, a on zachowywał się tak, jakby miał iść dalej. [29] Lecz oni go przymusili, mówiąc: Zostań z nami, bo zbliża się wieczór i dzień się już kończy. Wszedł więc, aby z nimi zostać. [30] A gdy siedział z nimi za stołem, wziął chleb, pobłogosławił i łamiąc, podawał im. [31] Wtedy otworzyły się im oczy i poznali go, lecz on zniknął im z oczu. [32] I mówili między sobą: Czy nasze serce nie pałało w nas, gdy rozmawiał z nami w drodze i otwierał nam Pisma? | |
20. Dwóch uczniów wraca z Emmaus do Jerozolimy |
| Mateusz |
Marek 16,13 |
Łukasz 24,33-35 |
Jan |
| | [13] Oni poszli i opowiedzieli pozostałym. Lecz i tym nie uwierzyli. | [33] A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli. [34] Ci mówili: Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. [35] Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba. | |
21. Jezus ukazuje się uczniom [bez Tomasza » J 20,24] |
| 1 Koryntian 15,5b |
Marek 16,14 |
Łukasz 24,36-43 |
Jan 20,19-20 |
| [15:5b] ...a potem tym dwunastu. | [14] Na koniec ukazał się jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im ich niewiarę i zatwardziałość serca, że nie wierzyli tym, którzy go widzieli wskrzeszonego. | [36] A gdy to mówili, sam Jezus stanął pośród nich i powiedział do nich: Pokój wam. [37] A oni się zlękli i przestraszeni myśleli, że widzą ducha. [38] I zapytał ich: Czemu się boicie i czemu myśli budzą się w waszych sercach? [39] Popatrzcie na moje ręce i nogi, że to jestem ja. Dotknijcie mnie i zobaczcie, bo duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że ja mam. [40] Kiedy to powiedział, pokazał im ręce i nogi. [41] Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i dziwili się, zapytał ich: Macie tu coś do jedzenia? [42] I podali mu kawałek pieczonej ryby i plaster miodu. [43] A on wziął i jadł przy nich. | [19] A gdy był wieczór tego pierwszego dnia po szabacie, a drzwi były zamknięte tam, gdzie zgromadzili się uczniowie z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i powiedział do nich: Pokój wam. [20] A to powiedziawszy, pokazał im swoje ręce i bok. I uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana. |
22. Apostołowie otrzymują władzę |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 20,21-23 |
| | | | [21] Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. [22] A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. [23] Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane. |
23. „Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli Pisma.” |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 24,44-48 |
Jan |
| | | [44] Potem powiedział do nich: To są słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że musi się wypełnić wszystko, co jest o mnie napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach. [45] Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli Pisma. [46] I powiedział im: Tak jest napisane i tak Chrystus musiał cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać; [47] I w jego imieniu ma być głoszona pokuta i przebaczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. [48] A wy jesteście tego świadkami. | |
II. Niewierny Tomasz |
1. Niedowierzanie Tomasza |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 20,24-25 |
| | | | [24] A Tomasz, jeden z dwunastu, zwany Didymos, nie był z nimi, gdy przyszedł Jezus. [25] I powiedzieli mu inni uczniowie: Widzieliśmy Pana. Lecz on powiedział do nich: Jeśli nie zobaczę na jego rękach śladów gwoździ i nie włożę mego palca w ślady gwoździ, i nie włożę mojej ręki w jego bok, nie uwierzę. |
III. Następna niedziela |
1. Jezus ukazuje się uczniom [jest Tomasz] |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 20,26-29 |
| | | | [26] A po ośmiu dniach jego uczniowie znowu byli w domu, a Tomasz z nimi. I przyszedł Jezus, gdy drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i powiedział: Pokój wam. [27] Potem powiedział do Tomasza: Włóż tu swój palec i obejrzyj moje ręce, wyciągnij swoją rękę i włóż ją w mój bok, a nie bądź bez wiary, ale wierz. [28] Wtedy Tomasz mu odpowiedział: Mój Pan i mój Bóg! [29] Jezus mu powiedział: Tomaszu, uwierzyłeś, ponieważ mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. |
IV. Dalsze ukazania się Jezusa |
1. Jezus ukazuje się siedmiu uczniom |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 21,1-24 |
| | | | [1] Potem Jezus znowu ukazał się uczniom nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się tak: [2] Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael, który był z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza i dwaj inni z jego uczniów. [3] Szymon Piotr powiedział do nich: Pójdę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Pójdziemy i my z tobą. Poszli więc i zaraz wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. [4] A gdy już nastał ranek, Jezus stanął na brzegu. Uczniowie jednak nie wiedzieli, że to Jezus. [5] Wtedy Jezus zapytał ich: Dzieci, czy macie co jeść? Odpowiedzieli mu: Nie mamy. [6] A on powiedział do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i nie mogli jej wyciągnąć z powodu mnóstwa ryb. [7] Wówczas ten uczeń, którego Jezus miłował, powiedział do Piotra: To Pan. A Szymon Piotr, usłyszawszy, że to Pan, przepasał się koszulą (bo był nagi) i rzucił się w morze. [8] Pozostali uczniowie przypłynęli łodzią (bo byli niedaleko od brzegu, około dwustu łokci), ciągnąc sieć z rybami. [9] A gdy wyszli na brzeg, zobaczyli żarzące się węgle i leżącą na nich rybę oraz chleb. [10] Jezus do nich powiedział: Przynieście z tych ryb, które teraz złowiliście. [11] Poszedł więc Szymon Piotr i wyciągnął na ziemię sieć pełną wielkich ryb, których było sto pięćdziesiąt trzy, a choć było ich tak wiele, sieć się nie rozdarła. [12] Jezus im powiedział: Chodźcie, jedzcie. I żaden z uczniów nie śmiał go pytać: Kim jesteś? Wiedzieli bowiem, że to Pan. [13] Wtedy Jezus podszedł, wziął chleb i podał im, podobnie i rybę. [14] To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się swoim uczniom po zmartwychwstaniu. [15] A gdy zjedli, Jezus zapytał Szymona Piotra: Szymonie, synu Jonasza, miłujesz mnie bardziej niż ci? Odpowiedział mu: Tak, Panie, ty wiesz, że cię miłuję. Powiedział do niego: Paś moje baranki. [16] Zapytał go znowu, po raz drugi: Szymonie, synu Jonasza, miłujesz mnie? Odpowiedział mu: Tak, Panie, ty wiesz, że cię miłuję. Powiedział mu: Paś moje owce. [17] Zapytał go po raz trzeci: Szymonie, synu Jonasza, miłujesz mnie? I zasmucił się Piotr, że go zapytał po raz trzeci: Miłujesz mnie? I odpowiedział mu: Panie, ty wszystko wiesz, ty wiesz, że cię miłuję. Jezus powiedział do niego: Paś moje owce. [18] Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się i chodziłeś, gdzie chciałeś. Gdy jednak się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. [19] Powiedział to, dając znać, jaką śmiercią miał uwielbić Boga. A to powiedziawszy, rzekł mu: Pójdź za mną. [20] A Piotr, odwróciwszy się, zobaczył ucznia, którego Jezus miłował, idącego za nim, który też przy wieczerzy położył się na jego piersi i zapytał: Panie, kto jest tym, który cię wyda? [21] Gdy więc Piotr go zobaczył, zapytał Jezusa: Panie, a co z nim? [22] Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcę, żeby on został, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną. [23] I rozeszła się wśród braci wieść, że ten uczeń nie umrze. Jezus jednak nie powiedział mu, że nie umrze, ale: Jeśli chcę, aby został, aż przyjdę, co tobie do tego? [24] To jest ten uczeń, który świadczy o tym i to napisał, a wiemy, że jego świadectwo jest prawdziwe. |
2. Jezus ukazuje się Jedenastu w Galilei |
| Mateusz 28,16-17 |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [16] Potem jedenastu uczniów poszło do Galilei na górę, na którą Jezus im polecił. [17] A gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. | | | |
3. Wielkie Posłannictwo |
| Mateusz 28,18-20 |
Marek 16,15-16 |
Łukasz |
Jan |
| [18] Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. [19] Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; [20] Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata. Amen. | [15] I powiedział do nich: Idźcie na cały świat i głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu. [16] Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. | | |
4. Znaki |
| Mateusz |
Marek 16,17-18 |
Łukasz |
Jan |
| | [17] A takie znaki będą towarzyszyć tym, którzy uwierzą: w moim imieniu będą wypędzać demony, będą mówić nowymi językami; [18] Będą brać węże, a choćby wypili coś śmiercionośnego, nie zaszkodzi im; na chorych będą kłaść ręce, a ci odzyskają zdrowie. | | |
5. Ukazanie się pięciuset braciom |
| 1 Koryntian 15,6 |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [6] Potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z których większość żyje aż dotąd, a niektórzy zasnęli. | | | |
6. Ukazanie się Jakubowi |
| 1 Koryntian 15,7a |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [15:7a] Potem ukazał się Jakubowi... | | | |
7. Opis pojawień się Jezusa |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Dzieje Ap. 1,3 |
| | | | [3] Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym. |
V. Wniebowstąpienie |
1. Ostatnie polecenia |
| 1 Koryntian 15,7b |
Marek |
Łukasz 24,49 |
Dzieje Ap. 1,4-8 |
| [15:7b] ...potem wszystkim apostołom. | | [49] A oto ja ześlę na was obietnicę mego Ojca, a wy zostańcie w mieście Jerozolimie, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka. | [4] A gdy byli zebrani razem, nakazał im: Nie odchodźcie z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie. [5] Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. [6] Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? [7] Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą. [8] Ale przyjmiecie moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie, w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi. |
2. Wniebowstąpienie |
| Mateusz |
Marek 16,19 |
Łukasz 24,50-51 |
Dzieje Ap. 1,9 |
| | [19] A gdy Pan przestał do nich mówić, został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. | [50] I wyprowadził ich aż do Betanii, a podniósłszy ręce, błogosławił ich. [51] A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony w górę do nieba. | [9] Kiedy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał go sprzed ich oczu. |
3. „...przyjdzie tak samo, jak wstąpił...” |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Dzieje Ap. 1,10-11 |
| | | | [10] A gdy się wpatrywali w niebo, jak wstępował, oto stanęli przy nich dwaj mężowie w białych szatach; [11] I powiedzieli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie, wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, przyjdzie tak samo, jak go widzieliście wstępującego do nieba. |
4. Uczniowie wracają do Jerozolimy |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 24,52-53 |
Dzieje Ap. 1,12-14 |
| | | [52] A oni oddali mu pokłon i wrócili do Jerozolimy z wielką radością. [53] I byli zawsze w świątyni, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen. | [12] Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. [13] A gdy przyszli, weszli do sali na górze, gdzie przebywali Piotr i Jakub, Jan i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Zelota oraz Juda, brat Jakuba. [14] Ci wszyscy trwali jednomyślnie w modlitwie i prośbach razem z kobietami, z Marią, matką Jezusa, i jego braćmi. |
VI. Komentarze Jana |
1. Niekompletny, ale wyselekcjonowany zapis |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 20,30-31 |
| | | | [30] I wiele innych cudów uczynił Jezus na oczach swoich uczniów, które nie są napisane w tej księdze. [31] Lecz te są napisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w jego imieniu. |
2. Niekompletny zapis |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 21,25 |
| | | | [25] Jest też jeszcze wiele innych rzeczy, których dokonał Jezus, które gdyby miały być wszystkie z osobna spisane, sądzę, że i cały świat nie mógłby pomieścić ksiąg, które byłyby napisane. Amen. |
G. Wydarzenia tuż po wniebowstąpieniu |
I. Po wniebowstąpieniu |
1. Mateusz wybrany w miejsce Judasza |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Dzieje Ap. 1,15-26 |
| | | | [15] W tych dniach Piotr stanął pośród uczniów (a było zgromadzonych około stu dwudziestu osób) i powiedział: [16] Mężowie bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma, w którym Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu, który był przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa. [17] Zaliczał się on bowiem do nas i miał udział w tym posługiwaniu. [18] On nabył pole za zapłatę za nieprawość i spadłszy głową w dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. [19] Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jerozolimy, tak że nazwano to pole w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi. [20] Jest bowiem napisane w Księdze Psalmów: Niech jego dom będzie pusty, niech nikt w nim nie mieszka; oraz: Jego biskupstwo niech przejmie inny. [21] Trzeba więc, aby jeden z tych mężczyzn, którzy z nami byli przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał wśród nas; [22] Począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w którym został wzięty od nas w górę, stał się wraz z nami świadkiem jego zmartwychwstania. [23] I wybrali dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. [24] I tak się modlili: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś; [25] Aby zajął miejsce w tym posługiwaniu i apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby odejść na swoje miejsce. [26] I dali im losy, a los padł na Macieja. I został przyłączony do jedenastu apostołów. |
2. Zesłanie Ducha Świętego |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Dzieje Ap. 2,1-13 |
| | | | [1] A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli jednomyślnie na tym samym miejscu. [2] Nagle powstał odgłos z nieba, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i wypełnił cały dom, w którym siedzieli. [3] Ukazały się im rozdzielone języki jakby z ognia, które spoczęły na każdym z nich. [4] I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. [5] A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężczyźni pobożni, ze wszystkich narodów pod niebem. [6] A kiedy powstał ten szum, zeszło się mnóstwo ludzi i zdumieli się, bo każdy z nich słyszał ich mówiących w jego własnym języku. [7] I pytali się nawzajem zdziwieni i pełni zdumienia: Czy ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? [8] Jak to jest, że każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? [9] Partowie, Medowie, Elamici i ci, którzy mieszkają w Mezopotamii, Judei, Kapadocji, w Poncie i Azji; [10] We Frygii, w Pamfilii, Egipcie i w częściach Libii, które leżą obok Cyreny, a także przybysze z Rzymu, zarówno Żydzi, jak i prozelici; [11] Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże. [12] I zdumiewali się wszyscy, i dziwili, mówiąc jeden do drugiego: Co to ma znaczyć? [13] Lecz inni naśmiewali się i mówili: Upili się młodym winem. |
3. Piotr (i inni) nauczają |
| Mateusz |
Marek 16,20 |
Łukasz |
Dzieje Ap. 2,14-41 |
| | [20] Oni zaś poszli i głosili wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał ich słowa znakami, które im towarzyszyły. Amen. | | [14] Wtedy stanął Piotr z jedenastoma, podniósł swój głos i przemówił do nich: Mężowie z Judei i wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie moich słów. [15] Oni bowiem nie są pijani, jak sądzicie, bo jest dopiero trzecia godzina dnia. [16] Ale to jest to, co zostało przepowiedziane przez proroka Joela: [17] I stanie się w ostatecznych dniach – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha na wszelkie ciało i będą prorokować wasi synowie i córki, wasi młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy będą śnić sny. [18] Nawet na moje sługi i służebnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować. [19] I ukażę cuda na niebie w górze i znaki na ziemi na dole, krew, ogień i kłęby dymu. [20] Słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie ten dzień Pański, wielki i okazały. [21] I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. [22] Mężowie izraelscy, słuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża potwierdzonego przez Boga wśród was mocami, cudami i znakami, których Bóg dokonał przez niego wśród was, o czym sami wiecie; [23] Wydanego zgodnie z powziętym postanowieniem Boga oraz tym, co przedtem wiedział, wzięliście i rękami bezbożników ukrzyżowaliście i zabiliście. [24] Jego to Bóg wskrzesił, uwolniwszy od boleści śmierci, bo było niemożliwe, aby ta mogła go zatrzymać. [25] Dawid bowiem mówi o nim: Patrzyłem na Pana zawsze przed moim obliczem, bo jest po mojej prawicy, żebym się nie zachwiał. [26] Dlatego rozweseliło się moje serce i rozradował się mój język, a także moje ciało będzie spoczywać w nadziei. [27] Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle i nie dasz swojemu Świętemu doznać zniszczenia. [28] Dałeś mi poznać drogi życia, a twoje oblicze napełni mnie radością. [29] Mężowie bracia, mogę swobodnie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grobowiec znajduje się u nas aż do dziś. [30] Będąc więc prorokiem i wiedząc, że Bóg zaręczył mu przysięgą, iż z owocu jego bioder, według ciała, wzbudzi Chrystusa i posadzi na jego tronie; [31] Przepowiadał to i mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że jego dusza nie pozostanie w piekle, a jego ciało nie dozna zniszczenia. [32] Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. [33] Będąc więc wywyższony prawicą Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie. [34] Dawid bowiem nie wstąpił do nieba, a jednak sam mówi: Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy; [35] Aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy. [36] Niech więc cały dom Izraela wie z pewnością, że tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił i Panem, i Chrystusem. [37] A słysząc to, przerazili się do głębi serca i zapytali Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy robić, mężowie bracia? [38] Wtedy Piotr powiedział do nich: Pokutujcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego. [39] Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg. [40] W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał ich: Ratujcie się od tego przewrotnego pokolenia. [41] Ci więc, którzy chętnie przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się tego dnia około trzech tysięcy dusz. |