Synopsa Ewangelii [1-24 grudnia]

23 grudnia
wersetów do przeczytania: 180

E. Ostatni tydzień działalności Jezusa

VII.b. Piątek - Sąd przed Piłatem

12. Uwonienie Barabasza

Mateusz 27,26 Marek 15,15 Łukasz 23,24-25 Jan 19,16
[26] Wtedy wypuścił im Barabasza, a Jezusa, po ubiczowaniu, wydał na ukrzyżowanie. [15] Piłat więc, chcąc zadowolić tłum, wypuścił im Barabasza, a Jezusa ubiczował i wydał im na ukrzyżowanie. [24] Piłat więc zawyrokował, aby stało się według ich żądania. [25] I uwolnił im tego, o którego prosili, a który został wtrącony do więzienia za rozruch i zabójstwo. Jezusa zaś zdał na ich wolę. [16] Wtedy im go wydał, żeby go ukrzyżowano. Wzięli więc Jezusa i wyprowadzili go. 

13. Wyprowadzenie Jezusa na ukrzyżowanie

Mateusz 27,31 Marek 15,20 Łukasz Jan 19,17
[31] Kiedy go wyszydzili, zdjęli z niego płaszcz, ubrali go w jego szaty i odprowadzili na ukrzyżowanie. [20] A gdy go wyszydzili, zdjęli z niego purpurę, ubrali go w jego własne szaty i wyprowadzili na ukrzyżowanie.  [17] A on, niosąc swój krzyż, wyszedł na miejsce zwane Miejscem Czaszki, a po hebrajsku Golgotą 

14. Szymon z Cyreny

Mateusz 27,32 Marek 15,21 Łukasz 23,26 Jan
[32] A wychodząc, spotkali człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, aby niósł jego krzyż. [21] I przymusili przechodzącego obok niejakiego Szymona z Cyreny, który szedł z pola, ojca Aleksandra i Rufusa, aby niósł jego krzyż. [26] A gdy go prowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który szedł z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem.  

15. Kobiety opłakujące Jezusa

Mateusz Marek Łukasz 23,27-31 Jan
  [27] I szło za nim wielkie mnóstwo ludzi i kobiet, które płakały nad nim i zawodziły. [28] Ale Jezus zwrócił się do nich i powiedział: Córki Jerozolimy, nie płaczcie nade mną, ale raczej płaczcie nad sobą i nad waszymi dziećmi. [29] Oto bowiem idą dni, kiedy będą mówić: Błogosławione niepłodne, łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły. [30] Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas! [31] Bo jeśli na zielonym drzewie tak się dzieje, cóż będzie na suchym?  

VII.c. Piątek - Ukrzyżowanie

1. Ukrzyżowanie Jezusa

Mateusz 27,33-35a Marek 15,22-24a Łukasz 23,33 Jan 19,18
[33] Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, czyli Miejscem Czaszki; [34] Dali mu do picia ocet zmieszany z żółcią. Skosztował, ale nie chciał pić.  [27:35a] A gdy go ukrzyżowali... [22] I przyprowadzili go na miejsce zwane Golgota, co się tłumaczy: Miejsce Czaszki. [23] Dawali mu do picia wino z mirrą, ale go nie przyjął.  [15:24a] A gdy go ukrzyżowali... [33] A gdy przyszli na miejsce zwane Miejscem Czaszki, ukrzyżowali tam jego i złoczyńców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie. [18] Gdzie go ukrzyżowali, a z nim dwóch innych z obu stron, pośrodku zaś Jezusa. 

2. „Ojcze, wybacz im...”

Mateusz Marek Łukasz 23,34a Jan
  [23:34a] Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.  

3. Rzucanie losów o odzież Jezusa

Mateusz 27,35b-36 Marek 15,24b Łukasz 23,34b Jan 19,23-24
[27:35b] ...rozdzielili jego szaty i rzucali losy, aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka: Rozdzielili między siebie moje szaty, a o moje ubranie rzucali losy. [36] A siedząc, tam go pilnowali. [15:24b] ...rozdzielili jego szaty, rzucając o nie losy, by rozstrzygnąć, co kto ma wziąć. [23:34b] Potem podzielili jego szaty i rzucali o nie losy. [23] A gdy żołnierze ukrzyżowali Jezusa, wzięli jego szaty i podzielili na cztery części, każdemu żołnierzowi część. Wzięli też tunikę, a tunika ta nie była szyta, ale od góry cała tkana. [24] Mówili więc między sobą: Nie rozcinajmy jej, ale rzućmy losy o to, do kogo ma należeć; aby się wypełniło Pismo, które mówi: Podzielili między siebie moje szaty, a o moje ubranie rzucali losy. To właśnie zrobili żołnierze. 

4. To była trzecia godzina dziewiąta rano

Mateusz Marek 15,25 Łukasz Jan
 [25] A była godzina trzecia, gdy go ukrzyżowali.   

5. Napis nad głową Jezusa

Mateusz 27,37 Marek 15,26 Łukasz 23,38 Jan 19,19-22
[37] I umieścili nad jego głową napis z podaniem jego winy: To jest Jezus, król Żydów. [26] Był też napis z podaniem jego winy: Król Żydów. [38] Był też nad nim napis sporządzony w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest król Żydów. [19] Sporządził też Piłat napis i umieścił na krzyżu. A było napisane: Jezus z Nazaretu, król Żydów. [20] Napis ten czytało wielu Żydów, bo miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było to napisane po hebrajsku, po grecku i po łacinie. [21] Wtedy naczelni kapłani żydowscy powiedzieli do Piłata: Nie pisz: Król Żydów, ale że on mówił: Jestem królem Żydów. [22] Piłat odpowiedział: Co napisałem, to napisałem. 

6. Ukrzyżowanie dwóch bandytów

Mateusz 27,38 Marek 15,27-28 Łukasz 23,32 Jan
[38] Ukrzyżowano też z nim dwóch bandytów, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie. [27] I ukrzyżowali z nim dwóch bandytów, jednego po prawej, a drugiego po jego lewej stronie. [28] Tak wypełniło się Pismo, które mówi: Zaliczono go w poczet złoczyńców. [32] Prowadzono też dwóch innych, złoczyńców, aby razem z nim zostali straceni.  

7. Tłumy bluźnią Jezusowi

Mateusz 27,39-44 Marek 15,29-32 Łukasz 23,35 Jan
[39] A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili mu, kiwając głowami; [40] I mówiąc: Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz, ratuj samego siebie. Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża. [41] Podobnie naczelni kapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, naśmiewając się, mówili: [42] Innych ratował, a samego siebie uratować nie może. Jeśli jest królem Izraela, niech teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy mu. [43] Ufał Bogu, niech go teraz wybawi, jeśli go sobie upodobał. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym. [44] Tak samo urągali mu też bandyci, którzy byli z nim ukrzyżowani. [29] A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili mu, kiwając głowami i mówiąc: Ej! Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz; [30] Ratuj samego siebie i zejdź z krzyża! [31] Podobnie naczelni kapłani wraz z uczonymi w Piśmie, naśmiewając się, mówili między sobą: Innych ratował, a samego siebie uratować nie może. [32] Niech Chrystus, król Izraela, zejdzie teraz z krzyża, żebyśmy ujrzeli i uwierzyli. Urągali mu także ci, którzy byli z nim ukrzyżowani. [35] A lud stał i przypatrywał się, i wraz z przełożonymi naśmiewał się z niego, mówiąc: Innych ratował, niech ratuje samego siebie, jeśli on jest Chrystusem, wybranym Boga.  

8. Żołnierze naśmiewają się z Jezusa

Mateusz Marek Łukasz 23,36-37 Jan
  [36] Naśmiewali się z niego również żołnierze, podchodząc i podając mu ocet; [37] I mówili: Jeśli ty jesteś królem Żydów, ratuj samego siebie.  

9. „Będziesz ze mną w raju...”

Mateusz Marek Łukasz 23,39-43 Jan
  [39] A jeden z tych złoczyńców, którzy z nim wisieli, urągał mu: Jeśli ty jesteś Chrystusem, ratuj siebie i nas. [40] Lecz drugi odezwał się, gromiąc go słowami: I ty się Boga nie boisz, chociaż ponosisz tę samą karę? [41] My doprawdy – sprawiedliwie, bo odbieramy należną zapłatę za nasze uczynki, ale on nic złego nie zrobił. [42] I powiedział do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. [43] A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.  

10. „Oto twój syn... oto twoja matka...”

Mateusz Marek Łukasz Jan 19,25-27
   [25] A przy krzyżu Jezusa stały jego matka i siostra jego matki, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. [26] Gdy więc Jezus zobaczył matkę i ucznia, którego miłował, stojącego obok, powiedział do swojej matki: Kobieto, oto twój syn. [27] Potem powiedział do ucznia: Oto twoja matka. I od tej godziny uczeń ten wziął ją do siebie. 

11. Ciemność nad ziemią

Mateusz 27,45 Marek 15,33 Łukasz 23,44-45a Jan
[45] A od godziny szóstej aż do dziewiątej ciemność ogarnęła całą ziemię. [33] A gdy była szósta godzina, ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej. [44] A było około godziny szóstej i ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej.  [23:45a] I zaćmiło się słońce...  

12. „Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?”

Mateusz 27,46-47 Marek 15,34-35 Łukasz Jan
[46] Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachthani? To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [47] Wtedy niektórzy z tych, co tam stali, usłyszawszy to, mówili: On woła Eliasza. [34] O godzinie dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachthani? – co się tłumaczy: Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [35] A niektórzy ze stojących tam ludzi, usłyszawszy to, mówili: Woła Eliasza.   

13. „Pragnę...”

Mateusz 27,48 Marek 15,36a Łukasz Jan 19,28-29
[48] I zaraz jeden z nich podbiegł, wziął gąbkę i napełnił ją octem, a włożywszy na trzcinę, dał mu pić. [15:36a] Wtedy ktoś podbiegł, napełnił gąbkę octem i włożywszy na trzcinę, dał mu pić,...  [28] Potem Jezus, widząc, że już wszystko się wykonało, aby się wypełniło Pismo, powiedział: Pragnę. [29] A stało tam naczynie pełne octu. Nasączono więc gąbkę octem, nałożono ją na hizop i podano mu do ust. 

14. „...zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz”

Mateusz 27,49 Marek 15,36b Łukasz Jan
[49] Lecz inni mówili: Przestań, zobaczmy, czy przyjdzie Eliasz, aby go wybawić. [15:36b] ...mówiąc: Przestańcie, zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby go zdjąć.   

15. „Wykonało się”

Mateusz Marek Łukasz Jan 19,30a
   [19:30a] A gdy Jezus skosztował octu, powiedział: Wykonało się. 

16. „W Twoje ręce powierzam mego ducha”

Mateusz Marek Łukasz 23,46a Jan
  [23:46a] Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w twoje ręce powierzam mego ducha.  

17. Śmierć Jezusa

Mateusz 27,50 Marek 15,37 Łukasz 23,46b Jan 19,30b
[50] Jezus zaś zawołał ponownie donośnym głosem i oddał ducha. [37] A Jezus zawołał donośnym głosem i oddał ducha. [23:46b] Gdy to powiedział, skonał. [19:30b] I schyliwszy głowę, oddał ducha. 

18. Niezwykłe wydarzenia

Mateusz 27,51-53 Marek 15,38 Łukasz 23,45b Jan
[51] A oto zasłona świątyni rozerwała się na pół, od góry aż do dołu, ziemia się zatrzęsła i skały popękały. [52] Grobowce się otworzyły, a wiele ciał świętych, którzy zasnęli, powstało. [53] I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, weszli do miasta świętego i ukazali się wielu. [38] I rozerwała się na pół zasłona świątyni, od góry aż do dołu. [23:45b] ...a zasłona świątyni rozerwała się przez środek.  

19. Wiara setnika

Mateusz 27,54 Marek 15,39 Łukasz 23,47 Jan
[54] Wtedy setnik i ci, którzy z nim pilnowali Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, bardzo się zlękli i powiedzieli: On prawdziwie był Synem Bożym. [39] A setnik, który stał naprzeciw, widząc, że tak wołając, oddał ducha, powiedział: Ten człowiek prawdziwie był Synem Bożym. [47] A setnik, widząc, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Istotnie, to był sprawiedliwy człowiek.  

20. Zdumienie ludu

Mateusz Marek Łukasz 23,48 Jan
  [48] Także i wszyscy ludzie, którzy zeszli się na to widowisko, gdy zobaczyli, co się stało, bili się w piersi i zawracali.  

21. Kobiety i znajomi Jezusa

Mateusz 27,55-56 Marek 15,40-41 Łukasz 23,49 Jan
[55] A było tam wiele kobiet, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem od Galilei i usługiwały mu. [56] Wśród nich były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza. [40] Były tam też kobiety, które przypatrywały się z daleka, a wśród nich Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome. [41] One to, gdy jeszcze był w Galilei, chodziły za nim i usługiwały mu. Było też wiele innych, które wraz z nim przyszły do Jerozolimy. [49] Wszyscy zaś jego znajomi stali z daleka, przypatrując się temu, również kobiety, które przyszły za nim z Galilei.  

22. Przebicie boku Jezusa

Mateusz Marek Łukasz Jan 19,31-37
   [31] Wtedy Żydzi, aby ciała nie zostały na krzyżu na szabat, ponieważ był dzień przygotowania (bo ten dzień szabatu był wielkim dniem), prosili Piłata, aby połamano im golenie i zdjęto ich. [32] Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany. [33] Ale gdy przyszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali mu goleni; [34] Lecz jeden z żołnierzy przebił włócznią jego bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. [35] A ten, który to widział, świadczył o tym, a jego świadectwo jest prawdziwe i on wie, że mówi prawdę, abyście wy wierzyli. [36] Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Żadna jego kość nie będzie złamana. [37] I znowu w innym miejscu Pismo mówi: Ujrzą tego, którego przebili. 

VII.d. Piątek - Pogrzeb Jezusa

1. Józef z Arymatei prosi o ciało Jezusa

Mateusz 27,57-58 Marek 15,42-45 Łukasz 23,50-52 Jan 19,38
[57] A gdy nastał wieczór, przyszedł bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa. [58] Udał się on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat rozkazał, aby mu je wydano. [42] A ponieważ był dzień przygotowania, który jest przed szabatem, i nastał już wieczór; [43] Przyszedł Józef z Arymatei, ważny członek Rady, który sam też oczekiwał królestwa Bożego, śmiało wszedł do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. [44] A Piłat zdziwił się, że już nie żyje, i zawoławszy setnika, zapytał go, czy dawno umarł. [45] I upewniony przez setnika, wydał ciało Józefowi. [50] A był tam człowiek imieniem Józef, który był członkiem Rady, człowiek dobry i sprawiedliwy. [51] Nie zgadzał się on z ich uchwałą i czynem. Pochodził z Arymatei, miasta żydowskiego, i oczekiwał królestwa Bożego. [52] Przyszedł on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. [38] A potem Józef z Arymatei, który z obawy przed Żydami był potajemnie uczniem Jezusa, prosił Piłata, aby mógł zdjąć ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zdjął ciało Jezusa. 

2. Złożenie ciała Jezusa do grobu

Mateusz 27,59-60 Marek 15,46 Łukasz 23,53-54 Jan 19,39-42
[59] A Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno; [60] I złożył w swoim nowym grobowcu, który wykuł w skale. Przed wejście do grobowca zatoczył wielki kamień i odszedł. [46] Ten kupił płótno, zdjął go, owinął płótnem i złożył w grobowcu, który był wykuty w skale, a przed wejście do grobowca zatoczył kamień. [53] Zdjął je, owinął płótnem i położył w grobowcu wykutym w skale, w którym jeszcze nikt nigdy nie był złożony. [54] A był to dzień przygotowania i zbliżał się szabat. [39] Przyszedł też Nikodem, który przedtem przyszedł w nocy do Jezusa, niosąc około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. [40] Wzięli więc ciało Jezusa i owinęli je w płótna z tymi wonnościami, zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania zmarłych. [41] A na miejscu, gdzie był ukrzyżowany, był ogród, a w ogrodzie nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był złożony. [42] Tam więc położyli Jezusa z powodu żydowskiego dnia przygotowania, bo grób był blisko. 

3. Obserwujące kobiety

Mateusz 27,61 Marek 15,47 Łukasz 23,55 Jan
[61] A Maria Magdalena i druga Maria siedziały tam naprzeciw grobowca. [47] A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, patrzyły, gdzie go złożono. [55] Poszły też za nim kobiety, które przybyły z nim z Galilei. Zobaczyły grobowiec i jak złożono jego ciało.  

4. Kobiety przygotowują wonności

Mateusz Marek Łukasz 23,56a Jan
  [23:56a] A gdy wróciły, przygotowały wonności i olejki.  

VIII. Sobota ♱

1. Straż przed grobem

Mateusz 27,62-66 Marek Łukasz Jan
[62] Następnego dnia, pierwszego po dniu przygotowania, naczelni kapłani i faryzeusze zebrali się u Piłata; [63] I oznajmili: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel powiedział, gdy jeszcze żył: Po trzech dniach zmartwychwstanę. [64] Rozkaż więc zabezpieczyć grobowiec aż do trzeciego dnia, by przypadkiem jego uczniowie nie przyszli w nocy, nie wykradli go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I ostatni błąd będzie gorszy niż pierwszy. [65] Piłat powiedział im: Macie straż. Idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie. [66] Poszli więc i zabezpieczyli grobowiec, pieczętując kamień i stawiając straż.    

2. Kobiety odpoczywają

Mateusz Marek Łukasz 23,56b Jan
  [23:56b] Lecz w szabat odpoczywały zgodnie z przykazaniem.  

3. Kobiety kupują więcej wonności

Mateusz Marek 16,1 Łukasz Jan
 [1] A gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go.   

F. 40 dni od zmartwychwstania do wniebowstąpienia

I. Niedziela♱ - Zmartwychwstanie Jezusa

1. Kobiety udają się do grobu

Mateusz 28,1 Marek 16,2-3 Łukasz 24,1 Jan 20,1a
[1] A gdy skończył się szabat i świtało pierwszego dnia tygodnia, Maria Magdalena i druga Maria przyszły obejrzeć grób. [2] Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy wzeszło słońce, przyszły do grobu. [3] I mówiły do siebie: Któż nam odwali kamień od wejścia do grobowca? [1] Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały, a z nimi i inne kobiety; [20:1a] A pierwszego dnia po szabacie, rano, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena przyszła do grobu... 

2. Anioł odwala kamień od wejścia do grobowca

Mateusz 28,2-4 Marek Łukasz Jan
[2] A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Anioł Pana bowiem, zstąpiwszy z nieba, podszedł, odwalił kamień od wejścia i usiadł na nim. [3] Jego oblicze było jak błyskawica, a jego szaty białe jak śnieg. [4] A strażnicy drżeli ze strachu i stali się jak umarli.    

3. Kobiety widzą odwalony kamień

Mateusz Marek 16,4 Łukasz 24,2 Jan 20,1b
 [4] (A gdy spojrzały, zobaczyły, że kamień został odwalony). Był bowiem bardzo wielki. [2] I zastały kamień odwalony od grobowca. [20:1b] ...i zobaczyła kamień odwalony od grobowca. 

4. Kobiety nie znajdują ciała Jezusa

Mateusz Marek Łukasz 24,3 Jan
  [3] A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa.  

5. Kobiety widzą anioła

Mateusz Marek 16,5 Łukasz 24,4 Jan
 [5] Gdy weszły do grobowca, ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę, i przestraszyły się. [4] A gdy zakłopotały się z tego powodu, nagle dwaj mężowie stanęli przy nich w lśniących szatach.  

6. Aniołowie ogłaszają zmartwychwstanie

Mateusz 28,5-6 Marek 16,6 Łukasz 24,5-6a Jan
[5] Anioł zaś powiedział do kobiet: Wy się nie bójcie! Wiem bowiem, że szukacie ukrzyżowanego Jezusa. [6] Nie ma go tu. Powstał bowiem, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał Pan. [6] Lecz on powiedział do nich: Nie bójcie się. Szukacie Jezusa z Nazaretu, który był ukrzyżowany. Powstał, nie ma go tu. Oto miejsce, gdzie go złożono. [5] I przestraszone, schyliły twarze ku ziemi, a oni powiedzieli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?  [24:6a] Nie ma go tu, ale powstał z martwych.  

7. „Przypomnijcie sobie, jak wam mówił...”

Mateusz Marek Łukasz 24,6b-8 Jan
  [24:6b] ....Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, gdy był jeszcze w Galilei: [7] Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać. [8] I przypomniały sobie jego słowa.  

8. „Idźcie szybko i powiedzcie jego uczniom...”

Mateusz 28,7 Marek 16,7 Łukasz Jan
[7] Idźcie szybko i powiedzcie jego uczniom, że zmartwychwstał i oto udaje się do Galilei przed wami. Tam go ujrzycie. Oto wam powiedziałem. [7] Ale idźcie i powiedzcie jego uczniom i Piotrowi: Udaje się przed wami do Galilei. Tam go ujrzycie, jak wam powiedział.   

9. Najpierw nic nie mówią ze starchu

Mateusz 28,8a Marek 16,8 Łukasz Jan
[28:8a] Odeszły więc szybko od grobu z bojaźnią i z wielką radością... [8] Wyszły więc szybko i uciekły od grobu, bo ogarnął je lęk i zdumienie. Nikomu też nic nie mówiły, ponieważ się bały.   

10. Potem idą powiedzieć uczniom

Mateusz 28,8b Marek Łukasz Jan
[28:8b] ...i pobiegły przekazać to jego uczniom.    

11. Maria M. biegnie z niedowierzaniem do Piotra i Jana

Mateusz Marek Łukasz Jan 20,2
   [2] Wtedy pobiegła i przyszła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i powiedziała do nich: Zabrali Pana z grobu i nie wiemy, gdzie go położyli. 

12. Piotr i Jan przybiegają do grobu

Mateusz Marek Łukasz 24,12 Jan 20,3-10
  [12] Wtedy Piotr wstał i pobiegł do grobu. A gdy się nachylił, zobaczył płótna leżące osobno i odszedł, dziwiąc się temu, co się stało. [3] Wyszedł więc Piotr i ten drugi uczeń i poszli do grobu. [4] I biegli obaj razem, ale ten drugi uczeń wyprzedził Piotra i pierwszy przybył do grobu. [5] Kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednak tam nie wszedł. [6] Przyszedł też Szymon Piotr, idąc za nim. Wszedł do grobowca i zobaczył leżące płótna; [7] I chustę, która była na jego głowie, położoną nie z płótnami, ale zwiniętą osobno na jednym miejscu. [8] Potem wszedł także ten drugi uczeń, który pierwszy przybył do grobu, zobaczył i uwierzył. [9] Jeszcze bowiem nie rozumieli Pisma, że miał zmartwychwstać. [10] Wtedy uczniowie powrócili do domu. 

13. Sam Jezus ukazuje się Marii Magdalenie

Mateusz Marek 16,9 Łukasz Jan 20,11-17
 [9] A Jezus, gdy zmartwychwstał wczesnym rankiem pierwszego dnia po szabacie, ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wypędził siedem demonów.  [11] Ale Maria stała na zewnątrz przed grobem, płacząc. A gdy płakała, nachyliła się do grobowca; [12] I ujrzała dwóch aniołów w bieli, którzy siedzieli tam, gdzie było złożone ciało Jezusa, jeden u głowy, a drugi u nóg. [13] I zapytali ją: Kobieto, czemu płaczesz? Odpowiedziała im: Bo zabrali mego Pana i nie wiem, gdzie go położyli. [14] A to powiedziawszy, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, lecz nie wiedziała, że to Jezus. [15] Jezus ją zapytał: Kobieto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? A ona, sądząc, że to ogrodnik, odpowiedziała mu: Panie, jeśli ty go wziąłeś, powiedz mi, gdzie go położyłeś, a ja go zabiorę. [16] Jezus powiedział do niej: Mario! A ona, obróciwszy się, powiedziała do niego: Rabbuni! – co się tłumaczy: Nauczycielu. [17] Jezus do niej powiedział: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do mego Ojca. Ale idź do moich braci i powiedz im: Wstępuję do mego Ojca i waszego Ojca, i do mego Boga, i waszego Boga. 
Legenda:
Tekst pogrubionyNajbardziej kompletny lub kluczowy fragment lub fragment z ważnymi dodatkowymi informacjami
Czerwony tekstTekst zawiera kluczową datę, przedział czasu lub informację która pozwala je obliczyć
♱Symbol wskazujący na kluczowe wydarzenia, które pozwalają skonstruować niniejszą chronologię i zsynchronizować cztery ewangelie
Żółte tłoFragment, który nie jest w porządku chronologicznym w danej Ewangelii
Jasnoniebieskie tłoFragment, występujący we właściwym porządku, ale zaczerpnięty z miejsca znajdującego się w innym miejscu Ewangelii (np.: autor mówi o zdarzeniu, które nastąpi później lub wspomina coś co wydarzyło się wcześniej)
Jasnoniebieskie tło - frag. w nawiasach np.: Jan (3,24)Fragment powiązany tematycznie, ale który faktycznie występuje gdzie indziej
Szary tekst - frag. w nawiasach np.: Marek [1,16-20]Fragment, który może wydawać się fragmentem paralelnym, ale który prawdopodobnie był oddzielnym wydarzeniem lub powtórzonym nauczaniem
Opracowano na podstawie: Rick Aschmann - Chronology of the Four Gospels (Wersja z dnia 20.09.2019 r.)
Tekst Biblii: "Uwspółcześniona Biblia Gdańska". Fundacja Wrota Nadziei 2017 r.

© Kościół Ewangelicko-Prezbiteriański w Polsce - Parafia Kościół Dobrego Pasterza w Warszawie