Synopsa Ewangelii [1-24 grudnia]

20 grudnia
wersetów do przeczytania: 178

E. Ostatni tydzień działalności Jezusa

IV.c. Wtorek - popołudnie

1. Jezus czwarty raz zapowiada swoją śmierć

Mateusz Marek Łukasz Jan 12,20-36a
   [20] A wśród tych, którzy przychodzili do Jerozolimy, żeby oddać cześć Bogu w święto, byli pewni Grecy. [21] Oni to przyszli do Filipa, który był z Betsaidy w Galilei, i prosili go: Panie, chcemy zobaczyć Jezusa. [22] Filip przyszedł i powiedział Andrzejowi, a z kolei Andrzej i Filip powiedzieli Jezusowi. [23] A Jezus im odpowiedział: Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został uwielbiony. [24] Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, samo zostaje. Jeśli jednak obumrze, wydaje obfity plon. [25] Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. [26] Jeśli ktoś mi służy, niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec. [27] Teraz moja dusza jest zatrwożona. I cóż powiem? Ojcze, zachowaj mnie od tej godziny? Przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę. [28] Ojcze, uwielbij swoje imię. Wtedy rozległ się głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię. [29] A ludzie, którzy stali i słyszeli, mówili: Zagrzmiało. A inni mówili: Anioł do niego przemówił. [30] Jezus odpowiedział: Ten głos rozległ się nie ze względu na mnie, ale ze względu na was. [31] Teraz odbywa się sąd tego świata, teraz władca tego świata będzie wyrzucony precz. [32] A ja, jeśli będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie. [33] A mówił to, dając znać, jaką śmiercią miał umrzeć. [34] Ludzie mu odpowiedzieli: Dowiedzieliśmy się z prawa, że Chrystus trwa na wieki. Jakże więc ty możesz mówić, że Syn Człowieczy musi być wywyższony? Któż to jest Syn Człowieczy? [35] Wtedy Jezus powiedział im: Jeszcze przez krótki czas jest z wami światłość. Chodźcie więc, dopóki macie światłość, żeby was ciemność nie ogarnęła. Bo kto chodzi w ciemności, nie wie, dokąd idzie.  [12:36a] Dopóki macie światłość, wierzcie w światłość, abyście byli synami światłości. 

2. Zakończenie publicznej posługi Jezusa

Mateusz Marek Łukasz Jan 12,36b
   [12:36b] Gdy Jezus to powiedział, odszedł i ukrył się przed nimi. 

3. Jezus przypomina uczniom o ukrzyżowaniu

Mateusz 26,1-2 Marek Łukasz Jan
[1] A gdy Jezus dokończył tych wszystkich mów, powiedział do swoich uczniów: [2] Wiecie, że za dwa dni będzie Pascha, a Syn Człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie.    

4. Spisek przeciwko jezusowi

Mateusz 26,3-5 Marek 14,1-2 Łukasz 22,1-2 Jan
[3] Wtedy to naczelni kapłani, uczeni w Piśmie i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu najwyższego kapłana, zwanego Kajfaszem; [4] I naradzali się, jak by podstępnie schwytać i zabić Jezusa. [5] Lecz mówili: Nie w święto, aby nie wywołać rozruchu wśród ludu. [1] A po dwóch dniach była Pascha i święto Przaśników. I naczelni kapłani oraz uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by go podstępnie schwytać i zabić. [2] Lecz mówili: Nie w święto, aby czasem nie wywołać rozruchów wśród ludu. [1] I zbliżało się święto Przaśników, zwane Paschą. [2] A naczelni kapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by go zabić, ale bali się ludu.  

5. Judasz zgadza się zdradzić Jezusa

Mateusz 26,14-16 Marek 14,10-11 Łukasz 22,3-6 Jan
[14] Wtedy jeden z dwunastu, zwany Judaszem Iskariotą, poszedł do naczelnych kapłanów; [15] I powiedział: Co chcecie mi dać, a ja wam go wydam. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. [16] I odtąd szukał sposobności, aby go wydać. [10] Wtedy Judasz Iskariota, jeden z dwunastu, poszedł do naczelnych kapłanów, aby im go wydać. [11] A gdy oni to usłyszeli, ucieszyli się i obiecali dać mu pieniądze. I szukał sposobności, aby go wydać. [3] Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był z grona dwunastu. [4] Poszedł więc i umówił się z naczelnymi kapłanami i przełożonymi świątyni, jak ma im go wydać. [5] A oni ucieszyli się i umówili się z nim, że dadzą mu pieniądze. [6] On się zgodził i szukał sposobności, aby im go wydać z dala od tłumu.  

IV.b. Wtorek - Podsumowania

1. Niewiara Żydów

Mateusz Marek Łukasz Jan 12,37-43
   [37] A choć tak wiele cudów uczynił wobec nich, jednak nie uwierzyli w niego; [38] Aby się wypełniło słowo, które powiedział prorok Izajasz: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu? I komu ramię Pańskie zostało objawione? [39] Dlatego nie mogli uwierzyć, bo jeszcze Izajasz powiedział: [40] Zaślepił ich oczy i zatwardził ich serce, aby oczami nie widzieli i sercem nie zrozumieli, aby się nie nawrócili, żebym ich nie uzdrowił. [41] To powiedział Izajasz, gdy widział jego chwałę i mówił o nim. [42] Jednak i z przełożonych wielu uwierzyło w niego, ale z powodu faryzeuszy nie wyznawali go, aby nie wyłączono ich z synagogi. [43] Umiłowali bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą. 

2. „Kto wierzy we mnie...”

Mateusz Marek Łukasz Jan 12,44-50
   [44] A Jezus wołał: Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał. [45] I kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał. [46] Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby każdy, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności. [47] A jeśli ktoś słucha moich słów, a nie uwierzy, ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, żeby sądzić świat, ale żeby zbawić świat. [48] Kto mną gardzi i nie przyjmuje moich słów, ma kogoś, kto go sądzi: słowo, które ja mówiłem, ono go osądzi w dniu ostatecznym. [49] Bo ja nie mówiłem sam od siebie, ale ten, który mnie posłał, Ojciec, on mi dał nakaz, co mam powiedzieć i co mówić. [50] I wiem, że jego nakaz jest życiem wiecznym. Dlatego to, co ja wam mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec. 

V. Środa

1. (Jezus odpoczywa?)

Mateusz Marek Łukasz Jan
    

VI.a. Czwartek

1. Przygotowanie Ostatniej Wieczerzy

Mateusz 26,17-19 Marek 14,12-16 Łukasz 22,7-13 Jan
[17] W pierwszy dzień Przaśników uczniowie podeszli do Jezusa i zapytali go: Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali ci Paschę do spożycia? [18] A on odpowiedział: Idźcie do miasta, do pewnego człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Mój czas jest bliski; u ciebie będę obchodził Paschę z moimi uczniami. [19] Uczniowie zrobili tak, jak im nakazał Jezus, i przygotowali Paschę. [12] W pierwszy dzień Przaśników, gdy zabijano baranka paschalnego, zapytali go jego uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy poszli i przygotowali ci Paschę do spożycia? [13] I posłał dwóch spośród swych uczniów, i powiedział im: Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim. [14] Tam zaś, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: Gdzie jest pokój, w którym będę jadł Paschę z moimi uczniami? [15] A on wam pokaże wielką salę na piętrze, urządzoną i przygotowaną. Tam dla nas wszystko przygotujcie. [16] Odeszli więc jego uczniowie i przyszli do miasta, gdzie znaleźli wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę. [7] I nadszedł dzień Przaśników, w którym należało zabić baranka paschalnego. [8] Wtedy posłał Piotra i Jana, mówiąc: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, abyśmy mogli jeść. [9] A oni go zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali? [10] On im odpowiedział: Gdy będziecie wchodzić do miasta, spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie; [11] I powiedzcie gospodarzowi tego domu: Nauczyciel cię pyta: Gdzie jest pokój, w którym będę jadł Paschę z moimi uczniami? [12] On wam pokaże wielką, urządzoną salę na piętrze. Tam wszystko przygotujcie. [13] Odeszli więc i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.  

VI.b. Czwartek - Ostatnia Wieczerza (Czwarta Pascha w czasie służby Jezusa)

1. Zasiadają przy stole

Mateusz 26,20 Marek 14,17 Łukasz 22,14 Jan
[20] Kiedy nastał wieczór, usiadł za stołem z dwunastoma. [17] A gdy nastał wieczór, przyszedł z dwunastoma. [14] A gdy nadeszła pora, usiadł za stołem, a z nim dwunastu apostołów.  

2. Ważność tej wieczerzy

Mateusz Marek Łukasz 22,15-16 Jan
  [15] I powiedział do nich: Gorąco pragnąłem zjeść tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. [16] Mówię wam bowiem, że nie będę jej więcej jadł, aż się spełni w królestwie Bożym.  

3. Jezus obmywa stopy uczniom

Mateusz Marek Łukasz Jan 13,1-17
   [1] A przed świętem Paschy Jezus, wiedząc, że nadeszła jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, umiłował ich aż do końca. [2] A gdy była wieczerza i diabeł już włożył w serce Judasza, syna Szymona Iskarioty, zamysł, aby go wydać; [3] Jezus, wiedząc, że Ojciec dał wszystko w jego ręce i że od Boga wyszedł, i do Boga idzie; [4] Wstał od wieczerzy i złożył szaty, a wziąwszy płócienny ręcznik, przepasał się. [5] Potem nalał wody do miednicy i zaczął myć nogi uczniom, i wycierać ręcznikiem, którym był przepasany. [6] I podszedł do Szymona Piotra, a on powiedział do niego: Panie, ty chcesz mi umyć nogi? [7] Jezus mu odpowiedział: Tego, co ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale potem zrozumiesz. [8] Piotr mu powiedział: Nigdy nie będziesz mył moich nóg. Jezus mu odpowiedział: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał działu ze mną. [9] Wtedy Szymon Piotr powiedział do niego: Panie, nie tylko moje nogi, ale i ręce, i głowę. [10] Jezus mu odpowiedział: Kto jest umyty, potrzebuje umyć tylko nogi, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, lecz nie wszyscy. [11] Wiedział bowiem, kto ma go wydać, dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście czyści. [12] Gdy więc umył im nogi i wziął swoje szaty, usiadłszy znowu za stołem, powiedział do nich: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? [13] Wy nazywacie mnie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo nim jestem. [14] Jeśli więc ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi i wy powinniście sobie nawzajem myć nogi. [15] Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak ja wam uczyniłem. [16] Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani posłaniec nie jest większy od tego, który go posłał. [17] Jeśli to wiecie, będziecie błogosławieni, gdy tak uczynicie. 

4. Jezus mówi o zdradzeniu go

Mateusz 26,21 Marek 14,18 Łukasz 22,21-22 Jan 13,18-21
[21] A gdy jedli, powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was mnie wyda. [18] Kiedy siedzieli za stołem i jedli, Jezus powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was, jedzący ze mną, wyda mnie. [21] Lecz oto ręka tego, który mnie wydaje, jest ze mną na stole. [22] Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak zostało postanowione, ale biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany. [18] Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem, ale żeby się wypełniło Pismo: Ten, który je ze mną chleb, podniósł przeciwko mnie swoją piętę. [19] Teraz wam mówię, zanim to się stanie, abyście, gdy to się stanie, uwierzyli, że ja jestem. [20] Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego ja poślę, mnie przyjmuje, a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mnie posłał. [21] To powiedziawszy, Jezus wzruszył się w duchu i oświadczył: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że jeden z was mnie wyda. 

5. Uczniowie pytają kto go zdradzi

Mateusz 26,22-25 Marek 14,19-21 Łukasz 22,23 Jan 13,22-25
[22] I bardzo zasmuceni zaczęli pytać jeden po drugim: Czy to ja, Panie? [23] A on odpowiedział: Ten, który macza ze mną rękę w misie, on mnie wyda. [24] Syn Człowieczy odchodzi, jak jest o nim napisane, ale biada człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej byłoby dla tego człowieka, aby się nie urodził. [25] Wtedy Judasz, który go zdradził, zapytał: Czy to ja, Mistrzu? Odpowiedział mu: Ty sam to powiedziałeś. [19] Wtedy zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: Czy to ja? a inny: Czy ja? [20] Lecz on im odpowiedział: Jeden z dwunastu, ten, który ze mną macza w misie. [21] Syn Człowieczy odchodzi, jak jest o nim napisane, ale biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej byłoby dla tego człowieka, gdyby się nie urodził. [23] Wtedy oni zaczęli się między sobą pytać, który z nich miałby to zrobić. [22] Wtedy uczniowie spojrzeli po sobie, niepewni, o kim to mówił. [23] A jeden z jego uczniów, ten, którego Jezus miłował, położył się na piersi Jezusa. [24] Skinął więc na niego Szymon Piotr, aby się wypytał, kto jest tym, o którym mówił. [25] A on, położywszy się na piersi Jezusa, zapytał go: Panie, kto to jest? 

6. Wyjawienie zdrajcy

Mateusz Marek Łukasz Jan 13,26-27a
   [26] Jezus odpowiedział: To ten, któremu podam umoczony kawałek chleba. A umoczywszy kawałek chleba, dał Judaszowi Iskariocie, synowi Szymona.  [13:27a] A zaraz po tym kawałku chleba wszedł w niego szatan. 

7. Judasz wychodzi

Mateusz Marek Łukasz Jan 13,27b-30
   [13:27b] Wtedy Jezus powiedział do niego: Co masz robić, rób szybko. [28] Żaden jednak z obecnych przy stole nie zrozumiał, dlaczego mu to powiedział. [29] A ponieważ Judasz miał sakiewkę, niektórzy sądzili, że Jezus mu powiedział: Nakup, czego nam potrzeba na święto, albo żeby coś dał ubogim. [30] Wtedy on wziął ten kawałek chleba i natychmiast wyszedł. A była noc. 

8. Nowe przykazanie

Mateusz Marek Łukasz Jan 13,31-35
   [31] A gdy wyszedł, Jezus powiedział: Teraz jest uwielbiony Syn Człowieczy i Bóg jest w nim uwielbiony. [32] A jeśli Bóg jest w nim uwielbiony, to go też Bóg uwielbi sam w sobie, i to wkrótce go uwielbi. [33] Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie mnie szukać, ale jak powiedziałem Żydom: Gdzie ja idę, wy przyjść nie możecie – tak i wam teraz mówię. [34] Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali; tak jak ja was umiłowałem, abyście i wy wzajemnie się miłowali. [35] Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować. 

9. Wieczerza: chleb

Mateusz 26,26 Marek 14,22 Łukasz 22,19 1 Koryntian 11,23-24
[26] A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. [22] A gdy jedli, Jezus wziął chleb, pobłogosławił, połamał i dał im, mówiąc: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. [19] Wziął też chleb, złożył dziękczynienie, połamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało, które jest za was dane. To czyńcie na moją pamiątkę. [23] Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb; [24] A gdy złożył dziękczynienie, połamał i powiedział: Bierzcie i jedzcie, to jest moje ciało, które za was jest łamane. Czyńcie to na moją pamiątkę. 

10. Wieczerza: wino

Mateusz 26,27-28 Marek 14,23-24 Łukasz 22,20 1 Koryntian 11,25
[27] Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; [28] To bowiem jest moja krew nowego testamentu, która wylewa się za wielu na przebaczenie grzechów. [23] Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i dał im. I pili z niego wszyscy. [24] I powiedział im: To jest moja krew nowego testamentu, która się za wielu wylewa. [20] Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi, która jest za was wylana. [25] Podobnie po wieczerzy wziął też kielich, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi. Czyńcie to, ilekroć będziecie pić, na moją pamiątkę. 

11. Jezus nie będzie już pił wina

Mateusz 26,29 Marek 14,25 Łukasz 22,17-18 Jan
[29] Ale mówię wam: Odtąd nie będę pił z tego owocu winorośli aż do dnia, gdy go będę pił z wami nowy w królestwie mego Ojca. [25] Zaprawdę powiadam wam: Nie będę więcej pił z owocu winorośli aż do tego dnia, gdy go będę pił nowy w królestwie Bożym. [17] Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i powiedział: Weźcie go i rozdzielcie między siebie. [18] Mówię wam bowiem, że nie będę pił z owocu winorośli, aż przyjdzie królestwo Boże.  

12. Wielkość poprzez służenie

Mateusz Marek Łukasz 22,24-30 Jan
  [24] Wszczął się też między nimi spór o to, kto z nich ma być uważany za największego. [25] Lecz on powiedział do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy sprawują nad nimi władzę, nazywani są dobroczyńcami. [26] Wy zaś tak nie postępujcie. Lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jak najmniejszy, a kto jest przełożonym, niech będzie jak ten, kto służy. [27] Któż bowiem jest większy? Ten, kto siedzi, czy ten, kto służy? Czy nie ten, kto siedzi? Ale ja jestem pośród was jako ten, kto służy. [28] A wy jesteście tymi, którzy wytrwali przy mnie w moich próbach. [29] I ja przekazuję wam królestwo, jak mnie przekazał mój Ojciec; [30] Abyście jedli i pili za moim stołem w moim królestwie, i zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.  

13. Zapowiedź zaparcia się Piotra

Mateusz Marek Łukasz 22,31-34 Jan 13,36-38
  [31] I powiedział Pan: Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił, żeby was przesiać jak pszenicę. [32] Lecz ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty zaś, gdy się nawrócisz, utwierdzaj swoich braci. [33] A on mu powiedział: Panie, z tobą gotów jestem iść i do więzienia, i na śmierć. [34] On rzekł: Mówię ci, Piotrze, nim zapieje dziś kogut, trzy razy się wyprzesz, że mnie znasz. [36] Zapytał go Szymon Piotr: Panie, dokąd idziesz? Jezus mu odpowiedział: Dokąd ja idę, ty teraz za mną iść nie możesz, ale potem pójdziesz. [37] Wtedy Piotr powiedział mu: Panie, czemu teraz nie mogę iść za tobą? Moje życie oddam za ciebie. [38] Jezus mu odpowiedział: Swoje życie za mnie oddasz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Zanim kogut zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz. 

14. Jezus drogą do Ojca

Mateusz Marek Łukasz Jan 14,1-14
   [1] Niech się nie trwoży wasze serce. Wierzycie w Boga, wierzcie i we mnie. [2] W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. [3] A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli. [4] A dokąd ja idę, wiecie i drogę znacie. [5] Powiedział do niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, jakże więc możemy znać drogę? [6] Jezus mu odpowiedział: Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie. [7] Gdybyście mnie znali, znalibyście też mego Ojca. I już teraz go znacie, i widzieliście go. [8] Powiedział do niego Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. [9] Jezus mu odpowiedział: Tak długo jestem z wami, a nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widzi, widzi i mego Ojca. Jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca? [10] Nie wierzysz, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słów, które ja do was mówię, nie mówię od samego siebie, lecz Ojciec, który mieszka we mnie, on dokonuje dzieł. [11] Wierzcie mi, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie. Przynajmniej z powodu samych dzieł wierzcie mi. [12] Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, dzieł, których ja dokonuję, i on będzie dokonywał, i większych od tych dokona, bo ja odchodzę do mego Ojca. [13] A o cokolwiek będziecie prosić w moje imię, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. [14] Jeśli o coś będziecie prosić w moje imię, ja to uczynię. 

15. Obietnica Ducha Świętego

Mateusz Marek Łukasz Jan 14,15-31a
   [15] Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania. [16] A ja będę prosił Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby z wami był na wieki; [17] Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo go nie widzi ani go nie zna. Wy jednak go znacie, gdyż z wami przebywa i w was będzie. [18] Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. [19] Jeszcze krótki czas, a świat nie będzie mnie już więcej oglądał, lecz wy będziecie mnie oglądać. Ponieważ ja żyję, wy też będziecie żyć. [20] W tym dniu poznacie, że ja jestem w moim Ojcu, a wy we mnie i ja w was. [21] Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i objawię mu samego siebie. [22] Powiedział mu Judasz, ale nie Iskariota: Panie, cóż to jest, że masz się objawić nam, a nie światu? [23] Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy. [24] Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje moich słów. A słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale tego, który mnie posłał, Ojca. [25] To wam powiedziałem, przebywając z wami. [26] Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. [27] Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka. [28] Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i znowu przyjdę do was. Gdybyście mnie miłowali, radowalibyście się, ponieważ powiedziałem: Idę do Ojca. Mój Ojciec bowiem jest większy niż ja. [29] I teraz wam powiedziałem, zanim to się stanie, żebyście uwierzyli, gdy to się stanie. [30] Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata, a on we mnie nic nie ma.  [14:31a] Ale żeby świat poznał, że miłuję Ojca i jak Ojciec mi nakazał, tak czynię. 
Legenda:
Tekst pogrubionyNajbardziej kompletny lub kluczowy fragment lub fragment z ważnymi dodatkowymi informacjami
Czerwony tekstTekst zawiera kluczową datę, przedział czasu lub informację która pozwala je obliczyć
♱Symbol wskazujący na kluczowe wydarzenia, które pozwalają skonstruować niniejszą chronologię i zsynchronizować cztery ewangelie
Żółte tłoFragment, który nie jest w porządku chronologicznym w danej Ewangelii
Jasnoniebieskie tłoFragment, występujący we właściwym porządku, ale zaczerpnięty z miejsca znajdującego się w innym miejscu Ewangelii (np.: autor mówi o zdarzeniu, które nastąpi później lub wspomina coś co wydarzyło się wcześniej)
Jasnoniebieskie tło - frag. w nawiasach np.: Jan (3,24)Fragment powiązany tematycznie, ale który faktycznie występuje gdzie indziej
Szary tekst - frag. w nawiasach np.: Marek [1,16-20]Fragment, który może wydawać się fragmentem paralelnym, ale który prawdopodobnie był oddzielnym wydarzeniem lub powtórzonym nauczaniem
Opracowano na podstawie: Rick Aschmann - Chronology of the Four Gospels (Wersja z dnia 20.09.2019 r.)
Tekst Biblii: "Uwspółcześniona Biblia Gdańska". Fundacja Wrota Nadziei 2017 r.

© Kościół Ewangelicko-Prezbiteriański w Polsce - Parafia Kościół Dobrego Pasterza w Warszawie