Synopsa Ewangelii [1-24 grudnia]
|
3 grudnia
wersetów do przeczytania: 134 |
B. Pierwsze półtora roku działalności Jezusa („Rok Przygotowania”) |
II. Pierwsza Pascha w czasie służby Jezusa ♱ |
1. Jezus oczyszcza świątynię |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 2,13-25 |
| | | | [13] A ponieważ zbliżała się Pascha żydowska, Jezus poszedł do Jerozolimy. [14] I zastał w świątyni sprzedających woły, owce i gołębie oraz tych, którzy siedzieli i wymieniali pieniądze. [15] A zrobiwszy bicz z powrozków, wypędził wszystkich ze świątyni, także owce i woły, rozsypał pieniądze wymieniających i poprzewracał stoły. [16] A do sprzedających gołębie powiedział: Wynieście to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca domu kupieckiego. [17] I przypomnieli sobie jego uczniowie, że jest napisane: Gorliwość o twój dom zżarła mnie. [18] Wtedy Żydzi zapytali: Jaki nam znak pokażesz, skoro to czynisz? [19] Odpowiedział im Jezus: Zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją wzniosę. [20] Wtedy Żydzi powiedzieli: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzy dni wzniesiesz? [21] Ale on mówił o świątyni swego ciała. [22] Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus. [23] A gdy był w Jerozolimie podczas Paschy w święto, wielu uwierzyło w jego imię, widząc cuda, które czynił. [24] Ale Jezus nie powierzał im samego siebie, bo on znał wszystkich; [25] I nie potrzebował, aby mu ktoś dawał świadectwo o człowieku. On bowiem wiedział, co było w człowieku. |
2. Jezus naucza Nikodema |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 3,1-21 |
| | | | [1] A był pewien człowiek z faryzeuszy, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. [2] Przyszedł on do Jezusa w nocy i powiedział: Mistrzu, wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić tych cudów, które ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był. [3] Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć królestwa Bożego. [4] Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się? [5] Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. [6] Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem. [7] Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. [8] Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha. [9] Nikodem go zapytał: Jakże się to może stać? [10] Odpowiedział mu Jezus: Ty jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz? [11] Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że co wiemy, to mówimy, a co widzieliśmy, o tym świadczymy, ale nie przyjmujecie naszego świadectwa. [12] Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, jeśli będę wam mówił o niebieskich? [13] A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy, który jest w niebie. [14] A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy; [15] Aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. [16] Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. [17] Bo Bóg nie posłał swego Syna na świat, aby potępił świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. [18] Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. [19] A potępienie polega na tym, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie umiłowali ciemność bardziej niż światłość, bo ich uczynki były złe. [20] Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie idzie do światłości, aby jego uczynki nie były zganione. [21] Lecz kto czyni prawdę, przychodzi do światłości, aby jego uczynki były jawne, że w Bogu są dokonane. |
3. Jezus i Jan Chrzciciel chrzczą |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 3,22-24 |
| | | | [22] Potem Jezus przyszedł wraz ze swymi uczniami do Judei i tam przemieszkiwał z nimi, i chrzcił. [23] Także Jan chrzcił w Ainon, blisko Salim, bo było tam wiele wody. A ludzie przychodzili i chrzcili się. [24] Jan bowiem jeszcze nie był wtrącony do więzienia. |
4. Jan Chrzciciel o Jezusie |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 3,25-36 |
| | | | [25] Wtedy wszczęła się dyskusja między uczniami Jana i Żydami o oczyszczaniu. [26] I przyszli do Jana, i powiedzieli mu: Mistrzu, ten, który był z tobą za Jordanem, o którym ty dałeś świadectwo, oto on chrzci, a wszyscy idą do niego. [27] Odpowiedział Jan: Człowiek nie może otrzymać niczego, jeśli mu nie będzie dane z nieba. [28] Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Ja nie jestem Chrystusem, ale jestem posłany przed nim. [29] Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieńcem, a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, raduje się niezmiernie z powodu głosu oblubieńca. Dlatego ta moja radość stała się pełna. [30] On musi wzrastać, a ja stawać się mniejszym. [31] Kto przyszedł z góry, jest nad wszystkimi. Kto jest z ziemi, jest ziemski i mówi ziemskie rzeczy. Ten, który przyszedł z nieba, jest nad wszystkimi. [32] A świadczy o tym, co widział i słyszał, ale nikt nie przyjmuje jego świadectwa. [33] Kto przyjmuje jego świadectwo, ten zapieczętował, że Bóg jest prawdziwy. [34] Ten bowiem, którego Bóg posłał, mówi słowa Boże, bo Bóg daje mu Ducha bez miary. [35] Ojciec miłuje Syna i wszystko dał w jego ręce. [36] Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim. |
III. Koniec roku |
1. Herod wtrąca Jana Chrzciciela do więzienia ♱ |
| Mateusz 4,12a |
Marek 1,14a |
Łukasz 3,19-20 |
Jan (3,24) |
| [4:12a] A gdy Jezus usłyszał, że Jan został wtrącony do więzienia,... | [1:14a] Lecz potem, gdy Jan został wtrącony do więzienia,... | [19] Lecz tetrarcha Herod, strofowany przez niego z powodu Herodiady, żony swego brata Filipa, i z powodu wszystkich złych czynów, których się dopuścił; [20] Dodał do wszystkiego i to, że wtrącił Jana do więzienia. | [24] Jan bowiem jeszcze nie był wtrącony do więzienia. |
2. Jezus opuszcza Galileę |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 4,1-3 |
| | | | [1] A gdy Pan poznał, że faryzeusze usłyszeli, iż Jezus więcej ludzi czynił uczniami i chrzcił niż Jan; [2] (Chociaż sam Jezus nie chrzcił, lecz jego uczniowie); [3] Opuścił Judeę i odszedł znowu do Galilei. |
3. Jezus rozmawia z Samarytanką |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 4,4-42 |
| | | | [4] A musiał iść przez Samarię. [5] I przyszedł do miasta w Samarii, zwanego Sychar, blisko pola, które Jakub dał swemu synowi Józefowi. [6] A była tam studnia Jakuba. Jezus więc, zmęczony drogą, usiadł sobie na studni. A było około godziny szóstej. [7] I przyszła kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus powiedział do niej: Daj mi pić. [8] Jego uczniowie bowiem poszli do miasta, aby nakupić żywności. [9] Wtedy Samarytanka powiedziała do niego: Jakże ty, będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, o coś do picia? Gdyż Żydzi nie obcują z Samarytanami. [10] Jezus jej odpowiedział: Gdybyś znała ten dar Boży i wiedziała, kim jest ten, który ci mówi: Daj mi pić, ty prosiłabyś go, a dałby ci wody żywej. [11] I powiedziała do niego kobieta: Panie, nie masz czym naczerpać, a studnia jest głęboka. Skąd więc masz tę wodę żywą? [12] Czy ty jesteś większy niż nasz ojciec Jakub, który nam dał tę studnię i sam z niej pił, a także jego synowie i jego dobytek? [13] Odpowiedział jej Jezus: Każdy, kto pije tę wodę, znowu będzie pragnął. [14] Lecz kto by pił wodę, którą ja mu dam, nigdy nie będzie pragnął, ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu. [15] Kobieta powiedziała do niego: Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać. [16] Jezus jej powiedział: Idź, zawołaj swego męża i przyjdź tu. [17] Odpowiedziała kobieta: Nie mam męża. Jezus jej powiedział: Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. [18] Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. Prawdę powiedziałaś. [19] Kobieta mu powiedziała: Panie, widzę, że jesteś prorokiem. [20] Nasi ojcowie na tej górze czcili Boga, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy go czcić. [21] Jezus powiedział do niej: Kobieto, wierz mi, że nadchodzi godzina, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcić Ojca. [22] Wy czcicie to, czego nie znacie, a my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie pochodzi od Żydów. [23] Ale nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca w duchu i w prawdzie. Bo i Ojciec szuka takich, którzy będą go czcić. [24] Bóg jest duchem, więc ci, którzy go czczą, powinni go czcić w duchu i w prawdzie. [25] Kobieta mu powiedziała: Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. Gdy on przyjdzie, oznajmi nam wszystko. [26] Jezus jej powiedział: Ja, który mówię z tobą, jestem nim. [27] A wtem przyszli jego uczniowie i dziwili się, że rozmawia z kobietą. Nikt jednak nie powiedział: O co się pytasz? albo: Dlaczego z nią rozmawiasz? [28] I zostawiła kobieta swoje wiadro, poszła do miasta i powiedziała ludziom: [29] Chodźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział wszystko, co zrobiłam. Czy to nie jest Chrystus? [30] Wyszli więc z miasta i przyszli do niego. [31] A tymczasem uczniowie prosili go: Mistrzu, jedz. [32] A on im powiedział: Ja mam pokarm do jedzenia, o którym wy nie wiecie. [33] Uczniowie więc mówili między sobą: Czy ktoś przyniósł mu jedzenie? [34] Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła. [35] Czyż nie mówicie, że jeszcze cztery miesiące, a przyjdzie żniwo? Oto mówię wam: Podnieście wasze oczy i przypatrzcie się polom, że już są białe, gotowe do żniwa. [36] A kto żnie, otrzymuje zapłatę i zbiera owoc na życie wieczne, aby i ten, kto sieje, i ten, kto żnie, razem się radowali. [37] W tym właśnie prawdziwe jest przysłowie: Kto inny sieje, a kto inny żnie. [38] Ja was posłałem żąć to, nad czym nie pracowaliście. Inni pracowali, a wy weszliście w ich pracę. [39] Wtedy wielu Samarytan z tego miasta uwierzyło w niego z powodu opowiadania tej kobiety, która świadczyła: Powiedział mi wszystko, co zrobiłam. [40] Gdy więc Samarytanie przyszli do niego, prosili go, aby u nich został. I został tam przez dwa dni. [41] I o wiele więcej ich uwierzyło z powodu jego słowa. [42] A tej kobiecie mówili: Wierzymy już nie z powodu twojego opowiadania. Sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że to jest prawdziwie Zbawiciel świata, Chrystus. |
IV. Początek wielkiej służby w Galilei |
1. Jezus przybywa do Galilei ♱ |
| Mateusz 4,12b |
Marek 1,14b |
Łukasz 4,14-15 |
Jan 4,43-45 |
| [4:12b] ...wrócił do Galilei. | [1:14b] ...Jezus przyszedł do Galilei,... | [14] Jezus zaś wrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o nim rozeszła się po całej okolicy. [15] I nauczał w ich synagogach, sławiony przez wszystkich. | [43] A po dwóch dniach odszedł stamtąd i poszedł do Galilei. [44] Sam Jezus bowiem dał świadectwo, że prorok nie doznaje czci w swojej ojczyźnie. [45] A gdy przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli go, widząc wszystko, co uczynił w Jerozolimie w święto. Oni bowiem też przyszli na święto. |
2. Jezus uzdrawia syna dworzanina królewskiego |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 4,46-54 |
| | | | [46] Wtedy Jezus znowu przyszedł do Kany Galilejskiej, gdzie przemienił wodę w wino. A był w Kafarnaum pewien dworzanin królewski, którego syn chorował. [47] Ten, usłyszawszy, że Jezus przyszedł z Judei do Galilei, udał się do niego i prosił go, aby przyszedł i uzdrowił jego syna, gdyż był umierający. [48] I powiedział do niego Jezus: Jeśli nie ujrzycie znaków i cudów, nie uwierzycie. [49] Dworzanin królewski powiedział do niego: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko. [50] Jezus mu powiedział: Idź, twój syn żyje. I uwierzył ten człowiek słowu, które powiedział mu Jezus, i poszedł. [51] A gdy już szedł, jego słudzy wyszli mu naprzeciw i oznajmili: Twoje dziecko żyje. [52] Wtedy zapytał ich o godzinę, w której poczuło się lepiej. I odpowiedzieli mu: Wczoraj o godzinie siódmej opuściła go gorączka. [53] Wówczas ojciec poznał, że to była ta godzina, w której Jezus powiedział do niego: Twój syn żyje. I uwierzył on sam i cały jego dom. [54] To był drugi cud, który Jezus uczynił, przyszedłszy z Judei do Galilei. |
3. Jezus zamieszkuje w Kafarnaum |
| Mateusz 4,13-16 |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [13] A opuściwszy Nazaret, przyszedł i zamieszkał w Kafarnaum, które leży nad morzem, w granicach Zabulona i Neftalego; [14] Aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza: [15] Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, wzdłuż drogi nadmorskiej, za Jordanem, Galilea pogan. [16] Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światłość wielką, a siedzącym w krainie i cieniu śmierci wzeszła światłość. | | | |
4. Jezus zaczyna nauczać o królestwie |
| Mateusz 4,17 |
Marek 1,14c-15 |
Łukasz |
Jan |
| [17] Od tego czasu Jezus zaczął głosić i mówić: Pokutujcie, przybliżyło się bowiem królestwo niebieskie. | [1:14c] ...głosząc ewangelię królestwa Bożego [15] I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Pokutujcie i wierzcie ewangelii. | | |
5. Odrzucenie w Nazaret |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 4,16-30 |
Jan |
| | | [16] Przyszedł też do Nazaretu, gdzie się wychował. Według swego zwyczaju wszedł w dzień szabatu do synagogi i wstał, aby czytać. [17] I podano mu księgę proroka Izajasza. Gdy otworzył księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: [18] Duch Pana nade mną, ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim, posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność; [19] Abym głosił miłościwy rok Pana. [20] Potem zamknął księgę, oddał ją słudze i usiadł, a oczy wszystkich w synagodze były w nim utkwione. [21] I zaczął do nich mówić: Dziś wypełniły się te słowa Pisma w waszych uszach. [22] A wszyscy przyświadczali mu i dziwili się słowom łaski, które wychodziły z jego ust. I mówili: Czyż nie jest to syn Józefa? [23] I powiedział do nich: Z pewnością powiecie mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie. To, o czym słyszeliśmy, że wydarzyło się w Kafarnaum, uczyń i tu, w swojej ojczyźnie. [24] I powiedział: Zaprawdę powiadam wam: Żaden prorok nie jest dobrze przyjmowany w swojej ojczyźnie. [25] Ale mówię wam zgodnie z prawdą, że wiele wdów było w Izraelu za dni Eliasza, gdy niebo było zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował na całej ziemi; [26] Jednak Eliasz nie został posłany do żadnej z nich, tylko do pewnej wdowy z Sarepty Sydońskiej. [27] I wielu było trędowatych w Izraelu za czasów proroka Elizeusza, jednak żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk. [28] I wszyscy w synagodze, słysząc to, zapłonęli gniewem; [29] A wstawszy, wypchnęli go z miasta i wyprowadzili na szczyt góry, na której było zbudowane ich miasto, aby go z niej zrzucić. [30] Lecz on przeszedł między nimi i oddalił się. | |