Synopsa Ewangelii [1-24 grudnia]
|
1 grudnia
wersetów do przeczytania: 180 |
A. Od przed narodzeniem do rozpoczęcia działalności |
I. Wprowadzenie |
1. Materiał wprowadzający |
| Mateusz |
Marek 1,1 |
Łukasz 1,1-4 |
Jan |
| | [1] Początek ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. | [1] Ponieważ wielu podjęło się sporządzić opis tych wydarzeń, co do których mamy zupełną pewność; [2] Tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa; [3] Postanowiłem i ja, który to wszystko od początku dokładnie wybadałem, opisać ci to po kolei, zacny Teofilu; [4] Abyś nabrał pewności co do tego, czego cię nauczono. | |
2. Prolog Jana |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz |
Jan 1,1-18 |
| | | | [1] Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. [2] Ono było na początku u Boga. [3] Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało. [4] W nim było życie, a życie było światłością ludzi. [5] A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła. [6] Był człowiek posłany od Boga, któremu na imię było Jan. [7] Przyszedł on na świadectwo, aby świadczyć o tej światłości, by wszyscy przez niego uwierzyli. [8] Nie był on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczyć o tej światłości. [9] Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat. [10] Był na świecie, a świat został przez niego stworzony, ale świat go nie poznał. [11] Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. [12] Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię; [13] Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. [14] A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy. [15] Jan świadczył o nim i wołał: To był ten, o którym mówiłem: Ten, który po mnie przychodzi, uprzedził mnie, bo wcześniej był niż ja. [16] A z jego pełni my wszyscy otrzymaliśmy i łaskę za łaskę. [17] Prawo bowiem zostało dane przez Mojżesza, a łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. [18] Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział. |
3. Genealogie Jezusa |
| Mateusz 1,1-17 |
Marek |
Łukasz 3,23b-38 |
Jan |
| [1] Księga rodu Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama. [2] Abraham spłodził Izaaka, a Izaak spłodził Jakuba, a Jakub spłodził Judę i jego braci. [3] A Juda spłodził z Tamar Faresa i Zarę, a Fares spłodził Ezroma, a Ezrom spłodził Arama. [4] A Aram spłodził Aminadaba, a Aminadab spłodził Naasona, a Naason spłodził Salmona. [5] A Salmon spłodził z Rachab Booza, a Booz spłodził z Rut Obeda, a Obed spłodził Jessego. [6] A Jesse spłodził króla Dawida, a król Dawid spłodził Salomona z tej, która była żoną Uriasza. [7] A Salomon spłodził Roboama, a Roboam spłodził Abiasza, a Abiasz spłodził Azę. [8] A Aza spłodził Jozafata, a Jozafat spłodził Jorama, a Joram spłodził Ozjasza. [9] A Ozjasz spłodził Joatama, a Joatam spłodził Achaza, a Achaz spłodził Ezechiasza. [10] A Ezechiasz spłodził Manassesa, a Manasses spłodził Amona, a Amon spłodził Jozjasza. [11] A Jozjasz spłodził Jechoniasza i jego braci w czasie uprowadzenia do Babilonu. [12] A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz spłodził Salatiela, a Salatiel spłodził Zorobabela. [13] A Zorobabel spłodził Abiuda, a Abiud spłodził Eliakima, a Eliakim spłodził Azora. [14] A Azor spłodził Sadoka, a Sadok spłodził Achima, a Achim spłodził Eliuda. [15] A Eliud spłodził Eleazara, a Eleazar spłodził Matana, a Matan spłodził Jakuba. [16] A Jakub spłodził Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. [17] Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama aż do Dawida jest czternaście; a od Dawida aż do uprowadzenia do Babilonu – pokoleń czternaście; a od uprowadzenia do Babilonu aż do Chrystusa – pokoleń czternaście. | | [3:23b] Był, jak sądzono, synem Józefa, syna Helego [24] Syna Mattata, syna Lewiego, syna Melchiego, syna Jannaja, syna Józefa; [25] Syna Matatiasza, syna Amosa, syna Nahuma, syna Esliego, syna Naggaja; [26] Syna Maata, syna Matatiasza, syna Semei, syna Józefa, syna Judy; [27] Syna Joanana, syna Resy, syna Zorobabela, syna Salatiela, syna Neriego; [28] Syna Melchiego, syna Addiego, syna Kosama, syna Elmadama, syna Era; [29] Syna Jozego, syna Eliezera, syna Jorima, syna Mattata, syna Lewiego; [30] Syna Symeona, syna Judy, syna Józefa, syna Jonana, syna Eliakima; [31] Syna Meleasza, syna Menny, syna Mattata, syna Natana, syna Dawida; [32] Syna Jessego, syna Obeda, syna Booza, syna Salmona, syna Naassona; [33] Syna Aminadaba, syna Arama, syna Esroma, syna Faresa, syna Judy; [34] Syna Jakuba, syna Izaaka, syna Abrahama, syna Tarego, syna Nachora; [35] Syna Serucha, syna Ragaua, syna Faleka, syna Hebera, syna Sali; [36] Syna Kainana, syna Arfaksada, syna Sema, syna Noego, syna Lamecha; [37] Syna Matusali, syna Enocha, syna Jareta, syna Maleleela, syna Kainana; [38] Syna Enosa, syna Seta, syna Adama, syna Boga. | |
II. Narodziny Jana Chrzciciela i Jezusa |
1. Anioł u Zachariasza |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 1,5-25 |
Jan |
| | | [5] Za dni Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz, ze zmiany Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, której na imię było Elżbieta. [6] Oboje byli sprawiedliwi w oczach Boga, postępując nienagannie według wszystkich przykazań i nakazów Pana. [7] Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna, i oboje byli w podeszłym wieku. [8] A gdy pełnił służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności swojej zmiany; [9] Zgodnie ze zwyczajem urzędu kapłańskiego padł na niego los, aby wejść do świątyni Pana i palić kadzidło. [10] A cała rzesza ludzi modliła się na zewnątrz w czasie kadzenia. [11] Wtedy ukazał mu się anioł Pana stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. [12] I przeraził się Zachariasz na jego widok, i ogarnął go strach. [13] Lecz anioł powiedział do niego: Nie bój się, Zachariaszu, bo twoja modlitwa została wysłuchana. Elżbieta, twoja żona, urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. [14] Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu będzie się radować z jego narodzin. [15] Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki. [16] I wielu z synów Izraela nawróci do Pana, ich Boga. [17] On bowiem pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a opornych ku roztropności sprawiedliwych, aby przygotować Panu lud gotowy. [18] I powiedział Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem stary i moja żona jest w podeszłym wieku. [19] A anioł mu odpowiedział: Ja jestem Gabriel, który stoi przed Bogiem. Zostałem posłany, aby mówić do ciebie i przynieść ci tę radosną nowinę. [20] I będziesz niemy, i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie, dlatego że nie uwierzyłeś moim słowom, które się wypełnią w swoim czasie. [21] A ludzie czekali na Zachariasza i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni. [22] Kiedy wyszedł, nie mógł do nich mówić. I zrozumieli, że miał widzenie w świątyni, bo dawał im znaki, i pozostał niemy. [23] A gdy skończyły się dni jego posługi, wrócił do swego domu. [24] Po tych dniach Elżbieta, jego żona, poczęła i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc: [25] Tak mi uczynił Pan w dniach, kiedy wejrzał na mnie, aby zdjąć moją hańbę w oczach ludzi. | |
2. Anioł u Marii |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 1,26-38 |
Jan |
| | | [26] A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret; [27] Do dziewicy zaślubionej mężczyźnie, któremu na imię było Józef, z rodu Dawida; a dziewicy było na imię Maria. [28] Kiedy anioł przyszedł do niej, powiedział: Witaj, obdarowana łaską, Pan jest z tobą. Błogosławiona jesteś między kobietami. [29] Ale ona, ujrzawszy go, zlękła się z powodu jego słów i zastanawiała się, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. [30] Wtedy anioł powiedział do niej: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. [31] Oto poczniesz w swym łonie i urodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus. [32] Będzie on wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron jego ojca Dawida. [33] I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca. [34] Wtedy Maria powiedziała do anioła: Jak to się stanie, skoro nie obcowałam z mężczyzną? [35] A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to święte, co się z ciebie narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. [36] A oto Elżbieta, twoja krewna, także poczęła syna w swojej starości i jest w szóstym miesiącu ta, którą nazywano niepłodną. [37] Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. [38] I powiedziała Maria: Oto służebnica Pana, niech mi się stanie według twego słowa. Wtedy odszedł od niej anioł. | |
3. Maria odwiedza Elżbietę |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 1,39-56 |
Jan |
| | | [39] W tych dniach Maria wstała i poszła z pośpiechem w góry do miasta w Judei. [40] Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. [41] A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym. [42] I zawołała donośnym głosem: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony jest owoc twego łona. [43] A skądże mi to, że matka mego Pana przyszła do mnie? [44] Gdy bowiem głos twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dziecko w moim łonie. [45] A błogosławiona, która uwierzyła. Spełni się bowiem to, co zostało jej powiedziane przez Pana. [46] Wtedy Maria powiedziała: Wielbi moja dusza Pana; [47] I rozradował się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu; [48] Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem wszystkie pokolenia będą mnie odtąd nazywać błogosławioną. [49] Bo uczynił mi wielkie rzeczy ten, który jest mocny, i święte jest jego imię. [50] A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją. [51] Okazał moc swoim ramieniem i rozproszył pysznych w myślach ich serc. [52] Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych. [53] Głodnych napełnił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym. [54] Ujął się za Izraelem, swym sługą, pomny na swoje miłosierdzie; [55] Jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki. [56] I została z nią Maria około trzech miesięcy, a potem wróciła do swego domu. | |
4. Narodziny Jana Chrzciciela |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 1,57-80 |
Jan |
| | | [57] Dla Elżbiety zaś nadszedł czas porodu i urodziła syna. [58] A gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. [59] A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli nadać mu imię jego ojca, Zachariasza. [60] Ale jego matka powiedziała: Nie tak, lecz będzie się nazywał Jan. [61] I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kogo by nazwano tym imieniem. [62] Pytali więc znakami jego ojca, jak chce go nazwać. [63] A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy. [64] Natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, wielbiąc Boga. [65] I padł strach na wszystkich ich sąsiadów, i po całej górskiej krainie judzkiej rozgłoszone zostały wszystkie te słowa. [66] Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Cóż to będzie za dziecko? I była z nim ręka Pańska. [67] A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował: [68] Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud; [69] I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, swego sługi; [70] Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków; [71] Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; [72] Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć swoje święte przymierze; [73] I przysięgę, którą złożył Abrahamowi, naszemu ojcu; [74] Że nam da, abyśmy mu służyli bez lęku, wybawieni z ręki naszych nieprzyjaciół; [75] W świętości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni naszego życia. [76] A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, aby przygotować jego drogi; [77] I żeby jego ludowi dać poznać zbawienie przez przebaczenie mu grzechów; [78] Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedził nas wschód słońca z wysoka; [79] Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju. [80] A dziecko rosło i umacniało się w duchu, i przebywało na pustyniach aż do dnia ukazania się przed Izraelem. | |
5. Józef dowiaduje się o ciąży Marii |
| Mateusz 1,18-25a |
Marek |
Łukasz |
Jan |
| [18] A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy Maria, jego matka, została zaślubiona Józefowi, zanim się zeszli, okazało się, że jest brzemienna z Ducha Świętego. [19] Ale Józef, jej mąż, będąc sprawiedliwym i nie chcąc jej zniesławić, chciał ją potajemnie oddalić. [20] A gdy o tym rozmyślał, oto anioł Pana ukazał mu się we śnie i powiedział: Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć Marii, twojej żony. To bowiem, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego. [21] I urodzi syna, któremu nadasz imię Jezus. On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów. [22] A to wszystko się stało, aby się wypełniło, co powiedział Pan przez proroka: [23] Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, co się tłumaczy: Bóg z nami. [24] Wtedy Józef, obudziwszy się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pana, i przyjął swoją żonę. [1:25a] Ale nie obcował z nią, dopóki nie urodziła... | | | |
6. Narodziny Jezusa |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 2,1-20 |
Jan |
| | | [1] A w tych dniach wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat. [2] A ten pierwszy spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii. [3] Szli więc wszyscy, aby dać się spisać, każdy do swego miasta. [4] Poszedł też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawida, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i z rodu Dawida; [5] Aby dać się spisać z Marią, poślubioną sobie małżonką, która była brzemienna. [6] A gdy tam byli, nadszedł czas porodu. [7] I urodziła swego pierworodnego syna, owinęła go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. [8] A byli w tej okolicy pasterze przebywający w polu i trzymający straż nocną nad swoim stadem. [9] I oto stanął przy nich anioł Pana, a chwała Pana zewsząd ich oświeciła. I ogarnął ich wielki strach. [10] I powiedział do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu. [11] Dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan. [12] A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. [13] I zaraz z aniołem przybyło mnóstwo wojsk niebieskich chwalących Boga i mówiących: [14] Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola. [15] A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Chodźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się wydarzyło, a co Pan nam oznajmił. [16] Spiesząc się więc, przyszli i znaleźli Marię, Józefa i niemowlę leżące w żłobie. [17] A ujrzawszy, rozgłosili to, co zostało im powiedziane o tym dziecku. [18] A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im mówili. [19] Lecz Maria zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swoim sercu. [20] I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, tak jak im zostało powiedziane. | |
7. Obrzezanie Jezusa |
| Mateusz 1,25b |
Marek |
Łukasz 2,21 |
Jan |
| [1:25b] ...urodziła swego pierworodnego syna, któremu nadał imię Jezus. | | [21] A gdy minęło osiem dni i należało obrzezać dziecko, nadano mu imię Jezus, którym nazwał je anioł, zanim się poczęło w łonie. | |
8. Zaniesienie Jezusa do Świątyni |
| Mateusz |
Marek |
Łukasz 2,22-39a |
Jan |
| | | [22] Gdy też według Prawa Mojżesza minęły dni jej oczyszczenia, przynieśli go do Jerozolimy, aby stawić go przed Panem; [23] (Tak jak jest napisane w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono będzie nazywany świętym Panu); [24] I żeby złożyć ofiarę według tego, co zostało powiedziane w Prawie Pana, parę synogarlic albo dwa gołąbki. [25] A był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon. Ten człowiek był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim. [26] I objawił mu Bóg przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego. [27] Przyszedł on prowadzony przez Ducha Świętego do świątyni. A gdy rodzice wnosili dziecko – Jezusa, aby postąpić z nim według zwyczaju prawa; [28] Wtedy on, wziąwszy go na ręce, chwalił Boga i mówił: [29] Teraz pozwalasz odejść twemu słudze, Panie, w pokoju, według twego słowa; [30] Gdyż moje oczy ujrzały twoje zbawienie; [31] Które przygotowałeś wobec wszystkich ludzi; [32] Światłość na oświecenie pogan i chwałę twego ludu, Izraela. [33] A Józef i jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono. [34] I błogosławił im Symeon, i powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić; [35] (I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli wielu serc zostały objawione. [36] A była tam prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera, która była w bardzo podeszłym wieku, a żyła siedem lat z mężem od swego dziewictwa. [37] A była wdową mającą około osiemdziesięciu czterech lat, która nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. [38] Ona też, przyszedłszy w tej właśnie chwili, dziękowała Panu i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia w Jerozolimie. [2:39a] A gdy wykonali wszystko według prawa Pana, wrócili... | |