2 List do Koryntian 8,1-24
[8,1] A oznajmiamy wam, bracia, o łasce Bożej, która jest dana kościołom Macedonii; [2] iż w ciężkiej próbie ucisku ich obfita radość i skrajne ubóstwo obfitowały bogactwem ich ofiarności. [3] Zaświadczam bowiem, że według możliwości, a nawet ponad możliwość okazali gotowość; [4] z wielkim naleganiem prosząc nas, abyśmy przyjęli ten dar i ich udział w służbie na rzecz świętych. [5] A postąpili nie tylko tak, jak się spodziewaliśmy, ale samych siebie najpierw oddali Panu, a potem nam za wolą Boga. [6] Tak, że poprosiliśmy Tytusa, aby tak jak wcześniej zaczął, tak też dokończył u was tego dzieła łaski. [7] Jak więc obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w poznanie, we wszelką pilność i w miłość waszą do nas, tak i w tym dziele łaski obfitujcie. [8] Nie mówię tego jako rozkaz, lecz abym przez zapał innych wypróbował szczerość waszej miłości. [9] Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym, dla was stał się ubogim, abyście wy zostali ubogaceni jego ubóstwem. [10] A w tej sprawie daję wam swoją radę, gdyż jest to pożyteczne dla was, którzy nie tylko zaczęliście to robić, ale już ubiegłego roku wykazaliście chęć. [11] Teraz więc to, co zaczęliście robić, dokończcie, aby tak, jak była gotowość w chęciach, tak też aby było wykonanie z tego, co macie. [12] Jeśli bowiem najpierw jest gotowość, jest przyjmowana według tego, co kto ma, a nie według tego, czego nie ma. [13] Nie chodzi bowiem o to, żeby innym ulżyć, a was obciążyć; [14] lecz o równość, aby teraz wasza obfitość usłużyła ich niedostatkowi, aby też ich obfitość waszemu niedostatkowi usłużyła, tak żeby była równość; [15] jak jest napisane: Kto wiele nazbierał, nie miał za wiele, a kto mało nazbierał, nie miał za mało. [16] Lecz Bogu niech będą dzięki, który wszczepił taką troskę o was w serce Tytusa; [17] że przyjął tę zachętę, a będąc bardziej gorliwym, dobrowolnie wybrał się do was. [18] Posłaliśmy razem z nim brata, którego sława w ewangelii rozchodzi się po wszystkich kościołach. [19] A nie tylko to, ale też został wybrany przez kościoły na towarzysza naszej podróży w tym dziele łaski, którym służymy ku chwale samego Pana i ku okazaniu waszej gotowości; [20] wystrzegając się tego, aby nas ktoś nie ganił z powodu tego hojnego daru, którym służymy; [21] starając się o to, co uczciwe, nie tylko przed Panem, ale też przed ludźmi. [22] A posłaliśmy z nimi naszego brata, którego pilność wielokrotnie wypróbowaliśmy w wielu sprawach, a który teraz jest o wiele bardziej pilny, ponieważ ma do was wielkie zaufanie. [23] A jeśli chodzi o Tytusa, jest on moim towarzyszem i współpracownikiem wśród was, jeśli zaś chodzi o naszych braci, są wysłannikami kościołów i chwałą Chrystusa. [24] Okażcie im więc przed kościołami dowód waszej miłości i naszej chluby z was. 

Księga Przysłów 19,17
[19,17] Kto lituje się nad ubogim, pożycza PANU, a on mu odpłaci za jego dobrodziejstwo. 

Dzieje Apostolskie 20,33
[20,33] Nie pożądałem srebra, złota ani szaty niczyjej. 

Ewangelia Marka 10,25
[10,25] Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego. 

Ewangelia Łukasza 6,24
[6,24] Lecz biada wam, bogaczom, bo już otrzymaliście waszą pociechę. 

1 List do Koryntian 1,26
[1,26] Przypatrzcie się bowiem, bracia, waszemu powołaniu, że niewielu jest mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. 

1 List do Tymoteusza 6,9
[6,9] A ci, którzy chcą być bogaci, wpadają w pokusy i w sidła oraz w wiele głupich i szkodliwych pożądliwości, które pogrążają ludzi w zgubie i zatraceniu. 

Ewangelia Mateusza 8,20
[8,20] I powiedział mu Jezus: Lisy mają nory, a ptaki niebieskie – gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma gdzie położyć głowy. 

Ewangelia Jana 17,5
[17,5] A teraz ty, Ojcze, uwielbij mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim powstał świat. 

List do Filipian 2,6
[2,6] który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież; 

List do Rzymian 8,9
[8,9] Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy. 

Ewangelia Mateusza 6,20
[6,20] ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. 

List do Rzymian 15,25-27
[15,25] A teraz idę do Jerozolimy, aby usłużyć świętym. [26] Spodobało się bowiem Macedonii i Achai wspólnie złożyć się na ubogich świętych, którzy są w Jerozolimie. [27] Istotnie, spodobało się im, są też ich dłużnikami. Jeśli bowiem poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, powinni im też usługiwać cielesnymi.