Ewangelia Łukasza 1,46-55
[1,46] Wtedy Maria powiedziała: Wielbi moja dusza Pana; [47] i rozradował się mój duch w Bogu, moim Zbawicielu; [48] bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem wszystkie pokolenia będą mnie odtąd nazywać błogosławioną. [49] Bo uczynił mi wielkie rzeczy ten, który jest mocny, i święte jest jego imię. [50] A jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, którzy się go boją. [51] Okazał moc swoim ramieniem i rozproszył pysznych w myślach ich serc. [52] Strącił mocarzy z tronów, a wywyższył pokornych. [53] Głodnych napełnił dobrami, a bogaczy odprawił z niczym. [54] Ujął się za Izraelem, swym sługą, pomny na swoje miłosierdzie; [55] jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki.