Parafia: Kościół Dobrego Pasterza Warszawie

 

Biblijne przymierza są uroczystymi umowami, negocjowanymi lub jednostronnie narzucanymi, które łączą obie strony w określony stały związek i nakładają na nie konkretne wymagania, obowiązki i przyrzeczenia (np. przymierze małżeńskie). Mal. 2: 14

Bóg zawiera przymierze ze stworzonymi przez siebie istotami, sam ustala jego warunki, jak to miało miejsce z Noem oraz wszystkimi żyjącymi stworzeniami.  Ks. Rodz. 9: 9

Gdy Adam i Ewa złamali warunki przymierza, ustanowione przez Boga ( patrz Ks. Rodz. 3:6 i nota teologiczna "Upadek"), Bóg nie unicestwił ich, ale objawił swe przymierze łaski, obiecując przyjście Zbawiciela. Ks. Rodz. 3: 15. Boże przymierze opiera się na jego obietnicy, co wyraźnie widać w przypadku przymierza z Abrahamem. Bóg wezwał Abrahama do pójścia do ziemi, którą mu podaruje i obiecał, że go pobłogosławi a wraz z nim i poprzez niego wszystkie rodziny na ziemi (Ks. Rodz. 12: 1 – 3). Abraham poważnie potraktował wezwanie Boga bo wierzył w obietnicę Bożą, a wiara ta została mu dana za jego prawość (Ks. Rodz. 15:16; Rzym. 4: 18-22).

Boże przymierze z Izraelem na górze Synaj miało charakter typowego dla Starożytnego Wschodu traktatu feudalnego, narzuconego przez potężnego władcę swoim wasalom i podwładnym. Pomimo, że przymierze na górze Synaj wymagało posłuszeństwa wobec Bożych praw pod groźbą jego klątwy, to było ono również kontynuacją przymierza łaski (Ks. Wyj. 3: 15; Ks. P.P 7: 7 – 9; Ks. P.P. 9: 5, 6).

Bóg dał przykazania wybranemu i wybawionemu przez siebie ludowi (Ks. Wyj. 19:14; 20:2). Łaskawa obietnica Bożego przymierza była następnie dokładniej określona przez prawo dane Mojżeszowi. Złamanie zaś przymierza przez Izraelitów ujawniło potrzebę zawarcia nowego przymierza, które miałoby moc narzucania posłuszeństwa (Jer. 31:31-34; 32:38-40; Rodz. 17:7; Wyj. 6:7;29:45,46; Kapł. 11: 45,46; 26:12).

Boże przymierze z Izraelem przygotowywało przyjście samego Boga w osobie Jego Syna, by wypełniły się wszystkie Boże obietnice i starotestamentowe przepowiednie (Iz. 40:10; Mal. 3:1; Jan 1:14; Heb. 7-10). Jezus Chrystus - pośrednik nowego przymierza oddał siebie jako jedyną prawdziwą i ostateczną ofiarę za grzechy. Przestrzegał prawa w sposób doskonały i jako drugi Adam (drugi reprezentant rasy ludzkiej) stał się dziedzicem, wraz z wszystkimi złączonymi z nim w wierze, wszystkich błogosławieństw przymierza dotyczących pokoju i braterstwa z Bogiem w jego odnowionym świecie.

Dotychczasowy starotestamentowy porządek, dotyczący owych błogosławieństw zdezaktualizował się z chwilą wypełnienia się tego co one zapowiadały. W Liście do Hebrajczyków: 7-10 czytamy, że poprzez Chrystusa Bóg dał początek swemu lepszemu i wiecznemu przymierzu z grzesznikami (Heb. 13: 20), lepszemu przymierzu z lepszymi obietnicami (Heb. 8:6), opartemu na lepszej ofierze (Heb. 9:23), złożonej przez lepszego arcykapłana w lepszej świątyni (Heb. 7:26 - 8:6, 11,13.14). Owo lepsze przymierze daje nadzieję, jakiej nie oferowało żadne z dotychczasowych, a jest nią chwała w Bogu w "lepszym tj. Królestwie niebieskim" (Heb. 11:16 porównaj z w. 40).

Wypełnienie starego przymierza w Chrystusie otworzyło wrota wiary dla pogan. "Nasienie Abrahama" - społeczność, z którą Bóg zawarł przymierze została ponownie określona w Chrystusie - końcowym nasieniu Abrahama (Gal. 3:16). Zarówno Żydzi jak i poganie, zjednoczeni w Chrystusie poprzez wiarę stają się w nim nasieniem Abrahama (Gal. 3:26-29), natomiast niewierzący w Chrystusa nie mogą być w relacji przymierza zbawienia z Bogiem (Rzym. 4:9-17; 13-24).

Celem Bożego przymierza zawsze było zjednoczenie i oczyszczenie ludu przymierza, pochodzącego "z każdego narodu i ze wszystkich plemion i ludów, i języków" (Objaw. 7:9), który pewnego dnia zamieszka w Nowym Jeruzalem w odnowionym świecie (Objaw. 21:1,2). W taki oto sposób związek przymierza znajdzie swój najpełniejszy wyraz, gdy Chrystus "będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi" (Objaw. 21:3 porównaj z Ks. Rodz. 17:7; Ks. Wyj. 29:45.46). Tak przedstawia się Boży plan wobec świata, a jego przymierze obejmuje całą ekonomię Bożej niezmierzonej łaski.

Święta służba Chrystusa wyraża się w byciu "Pośrednikiem nowego przymierza" (Heb.12:24). Zbawienie jest zbawieniem przymierza, a odrodzenie duchowe, usprawiedliwienie, przyjęcie i uświęcenie to łaski przymierza. Bóg wybrał członków swej społeczności przymierza czyli kościoła. Chrzest i Wieczerza Pańska, odpowiadające starotestamentowym tradycjom obrzezania oraz Św. Paschy a jednocześnie je zastępujące, są obrządkami przymierza. Boże prawo jest prawem przymierza, a przestrzeganie go najszczerszym wyrazem wdzięczności za łaskę przymierza oraz wyrazem lojalności wobec naszego Boga przymierza. Wśród wszystkich wierzących, zawieranie przymierza z Bogiem w odpowiedzi na jego przymierze z nami, powinno być stałą, pobożną praktyką zarówno przy prywatnym jak i Pańskim Stole. Rozumienie czym jest przymierze łaski daje nam orientację i pomaga docenić w całej pełni cud Bożej odkupieńczej miłości.

 

„A wy mówicie: Dlaczego? Dlatego, że Pan jest świadkiem między tobą i między żoną twojej młodości, której stałeś się niewierny, chociaż ona była twoją towarzyszką i żoną, związaną z tobą przymierzem.” Mal. 2: 14

(Oto Ja, Ja ustanawiam przymierze moje z wami i z potomstwem waszym po was, ks. Rodz. 9: 9)

(Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę. Ks. Rodz. 3: 15).

(Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi. Ks. Rodz. 12: 1 – 3).

do Mojżesza: Tak powiesz Izraelitom: JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. Ks. Wyj. 3: 15).

(Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, gdyż ze wszystkich narodów jesteście najmniejszym, lecz ponieważ Pan was umiłował i chce dochować przysięgi danej waszym przodkom. Wyprowadził was mocną ręką i wybawił was z domu niewoli z ręki faraona, króla egipskiego. Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw. Ks. P.P 7: 7 – 9)

(Nie dzięki twojej sprawiedliwości ani prawości serca twojego ty przychodzisz wziąć ich kraj w posiadanie, lecz z powodu niegodziwości tych ludów Pan, Bóg twój, wypędził je przed tobą, a także aby dopełnić słowa przysięgi danej twoim przodkom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Wiedz, że nie ze względu na twoją cnotę Pan, Bóg twój, daje ci tę piękną ziemię na własność, bo jesteś ludem o twardym karku. Ks. P.P. 9: 5, 6).