W Piśmie znajdziemy wiele określeń na słowo cud: "dziw", "pełen mocy uczynek", "znak". Termin "dziw" akcentuje wrażenie wywołane przez cud. "Cud" - z łaciny miraculum oznacza coś, co wywołuje zdziwienie. Cud jest zdarzeniem wykraczającym poza normalność, intensyfikującym świadomość Bożej obecności i mocy. Uderzające znaki opatrzności, zbiegi okoliczności, jak również zjawiska natury komunikują tę świadomość i są dowodem Bożej "wiekuistej potęgi i bóstwa" (Rz 1:20).

"Uczynki pełne mocy" zwracają uwagę na obecność w historii biblijnej nadprzyrodzonych dzieł Boga, który ma moc stwarzania świata z niczego. Wskrzeszanie umarłych dokonane przez Jezusa więcej niż raz (Łk 7:11-17; 8:49-56; J 11:38-44), a także przez Eliasza, Elizeusza, Piotra i Pawła (1 Krl 17:17-24; 2 Krl 4:18-37; Dz 9:36-41; 20:9-12) jest również dziełem tej stwórczej mocy, a nie wynikiem przypadku lub zbiegu okoliczności i nie może być wyjaśnione prawem natury.

W Ewangelii Jana na określenie cudu często używany jest termin "znak". W Ewangelii tej opisanych jest siedem głównych cudów. Termin ten sugeruje, że cuda mają określone znaczenie i niosą ze sobą przesłanie. Cuda w Piśmie Świętym mają miejsce w czasach Exodusu, proroka Eliasza i Elizeusza, również w czasach Chrystusa i Jego apostołów. Świadczą one o tym, że czyniący cuda są reprezentantami i posłańcami Boga (Wj 4:1-9; 1 Krl 17:24; J 10:38; 14:11; 2 Kor 12:12; Hbr 2:4). Są również wyrazem Bożej mocy, która przynosi zbawienie, jak i dokonuje sądu, któremu nic i nikt nie może się przeciwstawić. Biblijne cuda nie są absurdalne, ani irracjonalne, ani nie są pustą manifestacją potęgi. Służą one celom Boga pozostając w zgodzie z Jego majestatem i świętością.

Wiara w cuda jest integralną częścią chrześcijaństwa. Wcielenie i zmartwychwstanie Jezusa to najważniejsze cuda w Biblii i stanowią one fundament wiary chrześcijańskiej. Nie można odrzucić wiary we wcielenie Chrystusa i Jego zmartwychwstanie nie odrzucając tym samym wiary chrześcijańskiej jako takiej. Nie ma nic nierozumnego w przekonaniu, że Bóg - stwórca świata może ingerować w jego losy zgodnie ze swoją wolą i w dowolnym momencie historii. W istocie nieracjonalne byłoby wierzenie w Boga i odrzucenie cudów opisanych w Biblii. Jeżeli wierzymy w Boga i Jego Słowo to właśnie odrzucenie cudów biblijnych byłoby przejawem braku racjonalnego podejścia.

PODSTAWA BIBLIJNA
(wersety zaczerpnięto z "Pisma Świętego Nowego Testamentu i Psalmów", Przekład ekumeniczny na trzecie tysiąclecie, Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 2001 r.; fragmenty ze Starego Testamentu pochodzą z Biblii Tysiącelcia, Pallottinum, Poznań-Warszawa 1980 r.)

Rz 1:20
"To bowiem, co w Nim niewidzialne, Jego wieczna moc i boskość, są od stworzenia świata widoczne w dziełach, dlatego nie mają nic na swoją obronę"

Łk 7:11-17
Jezus wskrzesza syna wdowy

Łk 8:49-56
Jezus wskrzesza córkę Jaira

J 11:38-44
Jezus wskrzesza Łazarza

1 Krl 17:17-24
Eliasz wskrzesza syna wdowy z Sarepty

2 Krl 4:18-37
Elizeusz wskrzesza syna kobiety z Szunem

Dz 9:36-41
Piotr wskrzesza Tabitę

Dz 20:9-12
Paweł wskrzesza Eutycha

Wj 4:1-9
Znaki dane Mojżeszowi (laska-wąż, ręka pokryta trądem - zdrowa, woda- krew) w celu uwiarygodnienia jego posłania.

1 Krl 17:24
"A wtedy ta kobieta powiedziała do Eliasza: Teraz już wiem, że naprawdę jesteś mężem Bożym i słowo Pańskie w twoich ustach jest prawdą."

J 10:38
"Jeśli zaś czynię, to choćbyście Mi nie uwierzyli, dziełom wierzcie, abyście poznali i poznawali, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu."

J 14:11
"Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeśli zaś nie, to z powodu tych dzieł wierzcie."

2 Kor 12:12
"To, co rzeczywiście charakteryzuje apostoła, dokonało się wśród was z wielką wytrwałością zarówno przez znaki, jak też cuda i przejawy mocy."

Hbr 2:4
"Bóg zaś poświadczył je (zbawienie - przyp.) przez znaki, cuda, różne dzieła mocy i przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli."