Parafia: Kościół Dobrego Pasterza Warszawie


Nowy Testament opisuje dwa rodzaje służby w kościele lokalnym. Nieformalny rodzaj służby, który pełnią wszyscy chrześcijanie oraz funkcje oficjalne piastowane przez wybranych. Ten rodzaj oficjalnej służby Paweł określił jako "biskupstwo i diakonat" (Filip 1:1); czasem nazywał "biskupów" (dosłownie nadzorców) "starszymi" (Tyt 1:5,7).

Na "biskupach", czyli "starszych" spoczywa zadanie zarządzania kościołem i nauczania (1 Tym 5:17), "diakoni" zaś powinni dbać o materialne potrzeby wierzących (Dz 6:1-6; 1 Tym 3:8; Jakub 2: 15,16). Oczywistym jest, że nadzorujący kościoły nie powinni ograniczać nieformalnej służby, ale ją ułatwiać (Ef 4:11-13). Z kolei ci, którzy pełnią nieformalną służbę nie powinni stawiać oporu ani siać niezgody, ale powinni pozwolić starszym, by kierowali ich służbą ku ogólnemu porządkowi i zbudowaniu tj. wzmocnieniu i konsolidowaniu (1 Kor 14:3-5, 12, 26, 40; Heb 13:17).

Ciało Chrystusa wzrasta do dojrzałości w wierze i miłości "według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka" (Ef 4:16), który wypełnia przypisane mu przez Bożą łaskę zadanie (Ef 4: 7,12).

Słowo "dar" pojawia się w połączeniu z duchową służbą jedynie w Liście do Efezjan 4:7,8. Paweł wyjaśnia w nim zwrot: "ludzi darami obdarzył" (Ef 4:8); myśli tu o darze wyniesionego na tron Chrystusa dla ludzi Jego Kościoła, których powołał i wyposażył, aby pełnili różnego rodzaju służbę: apostolską, proroczą i nauczycielską (Ef 4:11). Jednakże, poprzez uzdolnienie niektórych osób do tego rodzaju służby, Chrystus powołał do niej również wszystkich chrześcijan. Paweł wielokrotnie nawołuje (Rzym 12:4-8; 1 Kor 12-14), aby danymi od Boga umiejętnościami służyć charismata (szczególny przejaw charis czyli łaski, 1 Kor 12:4) oraz pneumatika (szczególny przejaw służby Ducha Świętego, Boża pneuma, 1 Kor 12:1).

Wśród wielu spornych kwestii dotyczących darów duchowych w Nowym Testamencie można wyróżnić trzy pewniki. Po pierwsze, dar duchowy jest umiejętnością wyrażania, wychwalania, ukazywania i przekazywania Chrystusa w sposób, który buduje i wzmacnia wiarę innych chrześcijan oraz przysparza nowych członków Kościołowi. Po drugie, dary duchowe można podzielić ogólnie na dary mowy oraz dary kochania, czyli usługiwania. W Liście do Rzymian 12:6-8 wymieniane przez Pawła dary: proroctwa, nauczania i napominania należą do darów mowy; natomiast służenie, obdarowywanie, kierowanie i okazywanie miłosierdzia są darami usługiwania. Jakkolwiek różnią się one między sobą pod względem form aktywności, to wszystkie posiadają tę samą ważność, jeśli są właściwie używane przez obdarowanych (1 Piotr 4:10,11). Po trzecie, każdy chrześcijanin ma jakiś dar służby (1 Kor 12:7; Ef 4:7) i jego obowiązkiem jest dostrzeżenie go, rozwijanie i wykorzystanie w pełni.

PODSTAWA BIBLIJNA
(wersety zaczerpnięto z "Pisma Świętego Nowego Testamentu i Psalmów", Przekład ekumeniczny na trzecie tysiąclecie, Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 2001 r.)

Flp 1:1
"Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi razem z biskupami i diakonami."

Tt 1:5, 7
"Zostawiłem cię na Krecie, abyś uporządkował to, co zostało do zrobienia i ustanowił w każdym mieście starszych, zgodnie z tym, co ci poleciłem. Może to być ktoś, kto jest nienaganny, jest mężem jednej żony i ma dzieci wierzące, nie oskarżane o rozpustę lub niekarność. Trzeba bowiem, aby biskup, jako szafarz Boga, był nienaganny, niezarozumiały, nieskłonny do gniewu, do nadużywania wina, awantur, aby nie szukał nieczystych korzyści"(...)

Dz 6:1-6
"W tym czasie, gdy liczba uczniów wzrastała, helleniści zaczęli szemrać przeciwko Hebrajczykom, że podczas codziennego posługiwania ich wdowy są zaniedbywane. Wówczas Dwunastu zwołało wszystkich uczniów i oznajmiło: Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali Słowo Boga, a obsługiwali stoły. Wybierzcie więc, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My natomiast oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze Słowa. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy pomodlili się i włożyli na nich ręce."

1 Tm 3:8-9
"Podobnie diakoni powinni być uczciwi, nieobłudni, wstrzemięźliwi w piciu wina i niechciwi na pieniądze, zachowujący prawdy wiary i czystym sumieniem."

Jk 2:15-16
"Jeśli jakiś brat lub siostra nie mieliby się w co ubrać i brakowałoby im codziennego pożywienia, a ktoś z was powiedziałby: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie, a nie dalibyście im tego, co potrzebne dla ciała, jaka z tego korzyść?

Ef 4:7-13
"Każdemu też z nas została dana łaska według miary daru Chrystusa. Dlatego mówi Pismo: Gdy wstąpił na wysokości, pojmał jeńców, rozdał dary ludziom. Czy zaś to, że wstąpił, nie znaczy, że również zstąpił w niższe obszary ziemi? Ten, który zstąpił, jest tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. To On uczynił jednych apostołami, innych prorokami, innych głosicielami Dobrej Nowiny, jeszcze innych pasterzami i nauczycielami, aby uzdolnić świętych do wykonywania dzieła służby, do budowania Ciała Chrystusa, aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości wynikającej z pełni Chrystusa, "(...)

Ef 4:16
"Przez Niego całe ciało - które jest harmonijnie złożone i połączone dzięki każdej umacniającej więzi, według miary właściwej każdemu członkowi - przyczynia się do wzrostu ciała, aby budować samo siebie w miłości."

Hbr 13:17
"Swoim przełożonym bądźcie posłuszni i ulegli, gdyż oni czuwają nad wami, ponieważ z tego mają zdać sprawę. Niech to czynią z radością, a nie z narzekaniem, bo to obróciłoby się na waszą niekorzyść."

Rz 12:4-8
"Tak przecież, jak w jednym ciele mamy wiele członków, lecz nie wszystkie członki wykonują tę samą czynność - tak, chociaż liczni, jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie, a dla siebie nawzajem członkami. Jeśli więc mamy różne dary według udzielonej nam łaski, to jeśli ktoś ma dar prorokowania - niech go używa zgodnie z wiarą; jeśli dar służby - niech służy, jeśli dar nauczania - niech naucza, jeśli dar napominania - niech napomina, jeśli dar wspomagania - niech to robi z hojnością, jeśli ktoś jest przełożonym - niech działa z gorliwością, a kto okazuje miłosierdzie - niech to czyni z radością."

1 Kor 12:1
"A co do darów duchowych, nie chciałbym, abyście trwali w niewiedzy."

1 Kor 12:7
"W każdym jednak Duch objawia się dla wspólnego dobra."

1 Kor 14:3-5
"Ten natomiast, kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i zachęcie, i pocieszeniu. Ten, kto mówi językami, samego siebie buduje, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. Chcę, abyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak, abyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba, tłumaczy je, aby Kościół był zbudowany."

1 Kor 14:12
"Tak i wy, skoro usilnie zabiegacie o dary Ducha, starajcie się posiąść w obfitości te, które służą ku zbudowaniu Kościoła."

1 Kor 14:26
"Co więc pozostaje, bracia? Kiedy się zbieracie, każdy ma jakiś dar: śpiewania hymnów lub nauczania, lub objawiania tego, co zakryte, lub mówienia językami, lub tłumaczenia. Wszystko niech służy ku zbudowaniu."

1 Kor 14:40
"Wszystko jednak niech się odbywa z godnością i we właściwym porządku."

1 P 4:10, 11
"Służcie jedni drugim takim darem łaski, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Boga. Jeśli ktoś przemawia, niech to będą jakby Słowa Boga, jeśli ktoś służy, niech to czyni mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen."

© Kościół Dobrego Pasterza 2006-2007