BIBLIA JAKO OBJAWIENIE

Chrześcijaństwo oddaje cześć i służy prawdziwemu Bogu - Stwórcy i Odkupicielowi ludzkości. Jest religią, opierającą się na objawieniu. Nikt nie znałby prawdy o Bogu ani nie byłby w stanie wejść z nim w osobistą relację, gdyby Bóg najpierw nie umożliwił nam poznania siebie. Bóg jednak to uczynił i 66 biblijnych ksiąg, w tym 39 napisanych przed Chrystusem i 27 po, stanowią razem zapis, interpretację i wyraz Jego otwarcia się na ludzi. Bóg i pobożność są przewodnim tematem całej Biblii.

Pismo Święte jest z jednej strony wiernym świadectwem pobożnych, którzy Boga kochali i mu służyli, z drugiej strony, ponieważ podlegali oni jedynemu w swoim rodzaju - Boskiemu przewodnictwu, tj. byli przez Boga natchnieni, stanowią one osobiste Boże świadectwo, za pomocą którego przekazywał On Swoje nauki w ludzkim języku. Kościół nazwał te świadectwa Słowem Bożym, gdyż zarówno ich autorstwo, jak i treść pochodzą od Boga.

Decydujące zapewnienie, że Pismo Święte pochodzi od Boga oraz zawiera Jego mądrość i prawdę dał Jezus Chrystus i apostołowie, nauczający w Jego imieniu. Jezus - wcielony Bóg traktował Swoją Biblię (nasz Stary Testament) jako spisaną naukę Swego niebieskiego Ojca, której w nie mniejszym stopniu niż inni powinien być posłuszny (Mt 4:4,7, 10; 5:17-20; 19:4-6; 26:31, 52-54; Łk 4:16-21; 16:17; 18:31-33; 22:37; 24:25-27, 45-47; Jan 10:35) i którą przyszedł wypełnić (Mt 26:24; Jan 5:46). Paweł mówi, że Stary Testament, całkowicie inspirowany czy też ?natchniony" przez Boga jest dziełem Ducha Świętego, jak zresztą wszystko, co zostało stworzone (Ps 33:6; Rdz 1:2) i został spisany, abyśmy mogli z niego czerpać nauki (Rz 15:4; l Kor 10:11; 2 Tm 3:15-17). Piotr potwierdził Boskie pochodzenie nauki Biblijnej w 2 Piotra 1:21 i l Piotra 1:10-12, to samo czynił autor listów do Hebrajczyków (Hbr 1:5-13; 3:7; 4:3; 10:5-7, 15-17; Dz 4:25; 28:25-27).

Jako że nauczanie apostołów dotyczące Chrystusa jest w istocie samoobjawiającą się prawdą wyrażoną słowami płynącymi od Boga ( l Kor 2:12, 13), kościół uznaje Nowy Testament, zawierający świadectwa apostołów za uzupełnienie Biblii. Już w czasach Nowego Testamentu Piotr traktował listy Pawła jak Biblię (2 P 3:15, 16); Paweł zaś tym mianem określał w l Tm 5:18 (porównaj Łk 10:7) Ewangelię Łukasza.

Idea spisanych nauk pochodzących od Boga i pełniących rolę fundamentu dla pobożnego życia wywodzi się z czasów, gdy Bóg wyrył 10 przykazań na kamiennych tablicach i natchnął Mojżesza do spisania Jego praw i historii Jego stosunków ze Swoim ludem (Wj 32:15, 16; 34:1, 27, 28; Lb 33:2; Pwt 31:9). Przyswojenie treści Biblijnych i życie zgodnie z nimi zawsze stanowiło podstawę autentycznego oddania się Bogu zarówno przywódców, jak i całego ludu Izraela (Joz 1:7, 8; 2 Krl 17:13; 22:8-13; l Krn 22: 12, 13; Ne 8; Ps 119), a zasada według której wszyscy powinni podporządkować się Pismu została przekazana Chrześcijaństwu.

Słowa Biblii to słowa Boga. Pismo Święte, w sposób właściwy jedynie głębokiej tajemnicy wcielenia, łączy w sobie elementy w pełni ludzkie z Boskimi. Całą tę Jego różnorodną treść: przypowieści, proroctwa, wiersze, pieśni, sentencje, kazania, dane liczbowe, listy itp. należy przyjąć jako pochodzącą od Boga, a nauki wszystkich autorów Biblijnych, jako autentyczny Boży przekaz. Chrześcijanie powinni być wdzięczni Bogu za dar Jego Słowa Pisanego i świadomie dążyć do opierania swego życia i wiary całkowicie i wyłącznie na Nim.