Mk 1,1-8:
„Początek ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak napisano u Izajasza proroka: Oto posyłam anioła mego przed tobą, który przygotuje drogę twoją. Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską; prostujcie ścieżki jego. Na pustyni wystąpił Jan Chrzciciel i głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów. I wychodziła do niego cała kraina judzka i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, a on chrzcił w rzece Jordanie wyznających grzechy swoje. A Jan miał na sobie odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany wokół bioder swoich, i jadał szarańczę i miód leśny, a głosił, mówiąc: Idzie za mną mocniejszy niż ja, któremu nie jestem godzien, schyliwszy się, rozwiązać rzemyka u sandałów jego. Ja chrzciłem was wodą, On zaś będzie chrzcił was Duchem Świętym.”

Jan Chrzciciel - zadanie do wykonania*

Ewangelista Marek przygotowuje grunt na pojawienie się Jezusa mówiąc nam o Janie Chrzcicielu i znaczeniu jego życia i służby, która wywarła ogromny wpływ na misję Pana Jezusa. Zanim jednak pisze bezpośrednio o Janie, wygłasza trzy prostych stwierdzenia. Po pierwsze, słowo :”ewangelia” (samo słowo, pochodzi z języka greckiego i oznacza Dobrą Nowinę) nie jest jakąś ideą, odkryciem naukowym lub opowieścią o jakimiś skarbie, lecz jest o to ewangelia o osobie - osobie Jezusa Chrystusa. Po drugie, Chrystus - Mesjasz nie pojawił się znikąd, lecz jest osobą, której przyjście przepowiadali prorocy Starego Testamentu, czytamy: „jak napisano u Izjasza.” Lud Boży oczekiwał Jego pojawienia się. Po trzecie, Dobra Nowina ma swój początek i koniec: „Początek ewangelii”. Rozpoczęła się życiem Pana Jezusa, Jego śmiercią i zmartwychwstaniem; kończy się zaś zwiastowaniem Apostołów. Do treści tej Dobrej Nowiny nie można nic dodawać ani odejmować.

Misja Jana Chrzciciela

I. Jan był w planie Bożym

1. Jan nie pojawił się z nikąd, lecz był w planie Bożym, jeszcze przed założeniem świata. Prorok Izajasz (Iz 40:3) prawie 700 lat przed narodzeniem Jana prorokował o nim:
   „Głos się rozlega: Drogę dla Pana przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!”,
   a ewangelista Marek cytuje go. Również prorok Malachiasz w 3:1 mówi o Janie Chrzcicielu: „Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów.”
   (Ewangelista Marek również go cytuje.) Świadczy to o ciągłość planu zbawienia. Kiedy Pismo mówi o Nowym Przymierzu, nie odrzuca Starego Przemierza. Lecz daje mu nowy wymiar, głębszy wymiar duchowy. Nowe Przymierze ma również szerszy zasięg, obejmuje nie tylko naród żydowski lecz cały świat. Tym ogniwem, które łączy Stare i Nowe Przymierze jest osoba Jana Chrzciciela.
2. Pan Jezus Chrystus w Ewangelii Łukasza (16:16) mówił:
   „Do czasów Jana było Prawo i Prorocy, od tego czasu zwiastowane jest Królestwo Boże.” Ewangelia nie pojawiła się w momencie narodzenia się Chrystusa. Nawet nie w momencie, kiedy Pan Jezus rozpoczął swoją publiczną służbę, lecz w momencie, kiedy Jan rozpoczął swoją służbę, pół roku wcześniej niż Jezus.
3. Bóg działa według określonego planu; nic i nikt nie może Go zaskoczyć. Kiedy człowiek uwierzy w Boga, w Jego mądrość, moc i miłość, wtedy może iść spokojne spać, bo wszystko jest w rękach miłującego Ojca.

Pytanie dla ciebie: kiedy idziesz spać czy martwisz się o to, co będzie jutro? Jeśli tak, oznacza to, że twoja wiara w Boga jest niedojrzała. Ewangelia to dobra nowina, że Bóg cię kocha i ma wspaniały plan dla ciebie, możesz spokojnie iść spać. Wszystko jest w rękach Boga.

II. Jan demonstrował swoim stylem życia, działania i nauczania istotę Ewangelii o Jezusie Chrystusie

A. Styl życia

Sposób życia Jana, przedstawiał to, co możemy określić jako Duch Ewangelii. Dla Jana nie było istotnie co będzie jadł i pił - jadł szarańczę i miód leśny. Nie było istotnie w co ma się ubrać - miał płaszcz z sierści wielbłąda i pas skórzany (werset 6). Prowadził skromne życie. Przepych i nadmierne troska o doczesne życie stoi w sprzeczności z Duchem Ewangelii. Pismo zachęca nas abyśmy kontrolowali swoje ciało, panowali nad nim i jego zachciankami. Apostoł Paweł w 1 Kor 9:27 pisze:
„Umartwiam ciało moje i ujarzmiam”.
Sługa Boży, ma panować nad swoim ciałem. Jeśli tego nie robi, wtedy żyje w sprzeczności z Duchem Ewangelii. Kościół i każdy członek Kościoła Chrystusa ma demonstrować skromność i opanowanie. Pan Jezus Chrystus w Łuk 9:23 mówi:
„I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie”.

B. Sposób działania

1. Bóg podejmuje inicjatywę, aby zbawić człowieka. Bóg posłał posłańca przed Chrystusem w osobie Jana, aby lud mógł przygotować się na przyjęcie Zbawiciela. Tak samo, aby człowiek mógł przyjąć Chrystusa, Bóg z łaski swojej, przygotowuje jego serce do przyjęcia Chrystusa. Bóg posyła Ducha Św. do serca człowieka i pobudza go do nawrócenia. Otwiera jego oczy, aby mógł zobaczyć swoje nędzne życie i to, co go czeka jeśli nie uwierzy w Chrystusa. Kiedy człowiek zostaje poruszony przez Ducha Świętego, wówczas taki człowiek przyjmie Chrystusa przez wiarę - Ef 2:1-5.
2. Jan działał na pustkowiu, na pustyni nie ma roślin, wody, brak tam życia, natomiast panuje tam śmierć. Nasz świat jest również jak pustynia, dookoła jest śmierć, smutek bezprawia, głód, ogólny brak nadziei i sensu życia. Jan jako posłaniec Boga musiał głośno wołać, by mógł być słyszany. Obecnie również, posłańcy Boga muszą wołać potężnym głosem, aby mogli być słyszani w tym hałaśliwym świecie. Wyobraź sobie, że jesteś w budynku na 10 piętrze, a na 6., na którym jest ważne zebranie: władza państwowa, dyrektorzy wielkich firm itp. wybucha pożar. Jak ich zawiadomić, że niebezpieczny pożar zagraża ich życiu? Czy otwierać drzwi i szeptem mówić, jednocześnie przepraszając, że im przeszkadzasz. Nie! Wołasz: pożar uciekajcie! Wierzący człowiek mówi odważnie i głośno, że jest wieczny pożar na końcu tej drogi, po której kroczy człowiek. Jesteś ambasadorem, posłańcem Boga, odważnie o Nim mów.

C. Prawdy, które głosił Jan

1. Jan głosił odpuszczenie grzechów. Pokazał ludziom, że potrzebują go, gdyż bez niego nie mogą mieć osobistej relacji z Bogiem.
2. Jan głosił, że jest możliwe otrzymanie odpuszczenia. Nie dzięki ofierze ze zwierząt i przestrzeganiu pewnych zwyczajów i tradycji, lecz dzięki ofierze Syna Bożego. Kiedy zobaczył Chrystusa wołał:
   „O to Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (J 1:29).
3. Jan głosił upamiętanie, tzn. zostawienie grzesznego trybu życia i zmianę go na życie zgodne z Bożym Prawem. Jan woła, jeśli chcecie przyjąć Króla Mesjasza, musicie przygotować drogę Panu i prostować ścieżki dla Niego. Aby przyjąć Chrystusa, człowiek musi prostować swoje ścieżki tzn. odwracać od grzechu i poddawać swoją wolę pod władzę Chrystusa. Kiedy grzesznik pod wpływem Ducha Świętego schodzi ze swoich złych dróg, wtedy jest przygotowany do przyjęcia daru łaski przebaczenia grzechów i daru życia wiecznego, który przynosi Pan Jezus Chrystus. Jest to Ewangelia, którą mieli po całym świecie głosić Jego uczniowie; Łuk 24:47:
   „w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów.”
4. Jan zwiastował Chrystusa i kierował oczy słuchaczy na Chrystusa, a nie na siebie. Jan wywyższał Chrystusa; Chrystus był w centrum jego poselstwa. On musi wzrastać a ja stać się mniejszym (J 3:30). Podkreślał, że Chrystus jest mocniejszy od niego (Mt 3:11), bo będzie chrzcił Duchem Świętym. Mówił: Ja tego nie jestem w stanie dokonać.
5. Tych, którzy przyjęli naukę, którą głosił i podporządkowali się jej chrzcił wodą na znak upamiętania i oczyszczenia.

D. Owoc służby Jana

Początki Kościoła to także owoc służby Jana. Wielu z jego uczniów stało się uczniami Chrystusa Pana np.: Andrzej, Piotr, Natanael, Filip, Jan, Jakub i inni. Naśladowcy Jana stali się naśladowcami Chrystusa. Np. w Efezie cała rzesza uczniów Jana Chrzciciela została uczniami Chrystusa, gdy Apostoł Paweł ogłosił im Ewangelię. (Dz 19: 1-7)

Pytania do przemyślenia

1. Gdyby Jan miał pojawić się w naszym narodzie, w naszym mieście, w naszym Kościele, w naszym domu, w naszym osobistym życiu, jakie poselstwo miałby dla nas?
2. Jakie są na twojej drodze życia pagórki, może dziury ?
3. Jakie krzywe ścieżki masz prostować?

*Autor Moner Shaded jest pastorem Kościoła Dobrego Pasterza.